Nasıl ve neden olduğunu bilmesem de, gökyüzündeki o pırıl pırıl yığınlarda sonsuz bir güvenlik buluyorum. İçimizdeki, bizi daha fazla bir şey yapan her neyse, tesellisini ve umudunu, insanların günlük dertleri, günahları ya da sorunları arasında değil de maddenin engin ve sonsuz yasalarında bulmalıdır sanırım. Öyle umuyorum, yoksa yaşayamazdım. Ve böylece öyküm, umut ve yalnızlık içinde sona eriyor.