Altıncı Koğuş, Anton Çehov
Kitap doktor olmak istemeyen ama aile baskısıyla mecburen doktor olan bir adamı anlatıyor. Ve hayatının ellerinden nasıl kayıp gittiğini, gün be gün bu adamın nasıl bir çiçek gibi solduğunu anlatıyor.
-----spoiler-----
Adamın evinde 6 odası olup 3'ünün kitaplarla dolu olması, çalışmaktan geriye kalan bütün zamanlarında marazi derecede kitap okuması ve sürekli felsefi bir şekilde konuşup hayat üzerine yorumlar yapması diğerleri tarafından sürekli "Sen anca kitap oku, sakince hayatını yaşa, bol bol düşün, hayatında hiç acı çekmediğin halde acının aslında kafamızda olduğunu söyleyip bizi muayenehaneden hiçbir ilaç reçete etmeden gönder, hayat sana güzel, oh ne ala." şeklinde eleştirilir. Ama bilmezler ki o aslında görünmeyen acılar çekiyor, istemediği bir mesleği yapıyor. Doktor sonunda söylediklerini anlayan birini bulur. Bu, Altıncı Koğuştaki bir psikiyatrik hastadır. Onunla sürekli sohbet ederler. En son doktor arkadaşlarından biri sana bir hasta danışacağım diyerek adamı psikiyatri koğuşuna getirir, sonra personel ona yatağını gösterir. Yani adam artık psikiyatrik bir hastadır. Önce anlam veremez sonra aman ne farkeder diyerek hiç itiraz etmez. Günler böyle geçer, sonunda adam ölür ve cenazesine sadece iki kişi katılır.
*Dipnot: Rus kitaplarda bir kişinin 3 tane filan farklı adı olması nedenli doktorun ve diğerlerinin ismini aklımda tutamadım. Kusura bakmayın.
-----spoiler-----
Melankolik hikaye seviyorsanız okumalısınız, çok güzeldi. 10/10
Kitap bana biraz Shutter Island'ı hatırlattı. Bu filmi de çok severim.
(
EEsraB'den kitabı ödünç almıştım, teşekkürler.)
Anton Çehov/6.Koğuş
Herkese selamlar
Anton Çehov ' un kaleminden; " Altıncı Koğuş "
Yazar ile tanıştığım ve ondan okuduğum ilk eseri.
' Altıncı Koğuş ' uzun zamandır merak ettiğim bir eserdi. Kitaplığım da okunmayı bekliyordu.
Hani iki kitap arasında zihninizi yormayan, şöyle değişik ve çok sıkmayan ama sizi etkilemesini istediğiniz kısa soluklu
Okurken yaşadım
Bir taşra kasabasının akıl hastanesindeki kendini yalnız hisseden Doktor Andrey Yefimıç ile bu hastenedeki beş hasta ile başlar konu. Doktor Andrey Yefimıç ile eğitimli bir hasta (deli!!) olan İvan Dmitriç ile arasında geçen felsefi konuşmalara ve Doktor Andrey Yefimıç’in gerçeklikle teorinin farkına varmasına sebap olup bunu irdelemeye başlamasıyla devam eden etkileyici bir hikaye. Çoğunluktan farklı düşüncelere sahip olan insanları anlamak yerine kendini normal görenlerin daha kolay bir yöntemi seçerek onları deli olarak yafatalaması ve bu kişilere de kendilerince gayet olağan gelen düşüncelerini kabul ettirme çalışmalarıyla sonunun nasıl geldiğini anlayamadan bitiveriyor.
Çehov'dan okuduğum ilk kitap ve elimden bıramadığım eseri. Kitabın inceliği ile kitabın içeriği ve verdiği duygu tamamen ters orantılı. Bir solukta bitirebileceğiniz bu kitapta hem koğuştaki o berbat kokuyu hissettim hem de adetsizlikleri, sefil yaşam koşullarını, çaresizliklerini, yalnızlıklarını gördüm ve içimde yaşadım. Keyifli okumalar dilerim.
“Bir canlı ne kadar basitse o kadar az duyarlıdır ve uyarılara karşı daha zayıflık verir. Ne kadar gelişmişse, gerçekliğe karşı daha fazla duyarlıdır ve daha enerjik bir biçimde tepki verir.”
" Gerçi elimizin altında kitaplar var, ama bu canlı bir sohbetin, karşılıklı ilişkinin yerini tutmuyor. Çok da doğru olmayan bir kıyaslama yapmama müsaade edecek olursanız, bence kitaplar notaya, sohbet ise şarkı söylemeye benziyor. "
Altıncı Koğuş
