Hazer kıl kırma kalbin kimsenin cânını incitme
Esir-i gurbet-i nâlân olan insânı incitme
Tarîk-i ışkda bi-çâreyi hicrânı incitme
Sabır kıl her belâya hâne-yi Rahmân’ı incitmeFelekde hâsılı insan isen bir cânı incitme
Günahkâr olma Fahr-i Âlem-i zî-şânı incitme
Elin çek meyl-i dünyâdan eğer âşık isen yâre
Muhabbet câmını nûş et asıl Mansur gibi
Yâ neden terk-i diyâr etdin gönül
Gül yüzün böyle gubâr etdin gönül
Derd-i dilber mi zebûn etdi seni
Âlemi başıma dâr etdin gönül
Bu kadar yandın yakıldın yâr içün
Ya seni halk etti mi Hak nâr içün
Yoksa geldin âleme bu zâr içün
Mülk-i cânından güzâr etdin gönül
Derd ocağına kayılmışsın meğer
Âhın oku her seher Arş’a değer
Bu revîşin dillere âteş eker
Herkesi cândan bî-zâr etdin gönül
Aşkın odu yakdı cân u bedenim
Te’sir-i derd LUTFÎ mahvetdi tenim
Yâr diyor ki men seninem sen menim
Sen yine derdin hezâr etdin gönül