Günaydın 1 K
Beceremezsin bazen,
Mutlu edemezsin.
Yanlış anlaşılır, yargılanırsın.
Elinden geleni yapar,
Ama yine de başaramazsın.
Daima seni hatalı görürler.
Insanları bir türlü doyuramazsin.
Ve anlamak istemeyene, hiçbir
zaman kendini anlatamazsın.
Seni sevmiyorum dünya… Sevmiyorum işte. Nefes alamıyorum ben. Bilirim Yaratan’ın ayinesidir her halin. Rengarenk boyamıştır sanatıyla tüm kainatı. Binlerce âlemdir hem de. Tüm âlem şükrederken hal diliyle, bazen bilmek de yetmiyor sanki. Kalpleri evirip çeviren bilir elbet hikmetini de, yüreğimdeki küçük kâinat var ya; nefes alamıyor işte.
Bazen insanın güzelliklerle arasında camdan bir duvar olur. Onları görür ama ulaşamaz, dokunmak ister dokunamaz. Kimi zaman kendi koyar o cam duvarı araya, kimi zaman başkaları. Kimi zaman da birlikte... Bazen insanın geçmişte yaşadıkları sebep olur buna. Camın ardındakiler çağırır, gidemezsin; gitmek istemiyorsun sanırlar. Anlatamazsın içini. Kim anlatabilmiş ki bu zamana kadar.
Ama bir gün; ya tamamen geri çekilir uzaktan izlersin, ya da tüm gücünle o camı kırıp tuzla buz edersin.{Melek.E}
Bak, insanlar sana hep yakıştırmalar yapar. Güçlüsün derler, çok güçlüsün. Asabisin derler, güzelsin, çirkinsin, akıllısın derler. Korkaksın derler, acemisin, ustasın, derler, arada kafaları bozulur s.ktir lan derler. İnsanlar hep bulurlar diyecek bir şey. Seni istedikleri kalıpların şekillerine sokarlar. İyiyim, kötüyüm diyemezsin. Asabi değilim, sinir hastasıyım mesela ben. Çocukluktan. Bir şeye biraz kızsam, üzülsem, korksam diz kapaklarımdan başlayıp, ellerime, sonra çeneme varan titremeler yaşarım. Kekelerim, gözlerim dolar. Ama anlatamazsın kimseye, anlamak istemezler. İnanmazlar, umursamazlar. Güçlü değilim diyemezsin. Sen ki derler; şuna göğüs gerdin, sen ki bunu yendin, sen ki diğerini atlattın…
Yoruldum işte diyemezsin. Ayakta o kadar çok durdum ki taşımıyor o dizler artık, diyemezsin. Diyemezsin. Kendine yediremezsin. Alçaltacak sanırsın seni. Belki birileri, zayıf yanlarını görsün istemezsin.
Bilirsin insanın emdiği süt çiğdir, kullanır herkes herkesin zayıflığını.
Ne acı diyorum bazen, acıyorum kendime ve hepimize. Tüm bu beni anlayan, bana benzeyen insanlara!
Bazen insanın anlatacak çok şeyi vardır içinde,ama anlatamazsın...
&_SADECE SUSMAK_&
Gün gelir hayatla bazen alakamız olmaz.
Bazen yaşarmıyız bilmiyorum sessizlikten galiba
Ama bazen ya insanlar anlamaz seni
Ya da sen anlatamazsın kendini
Ama bazı insanların hayatları sorulmaz şekildedir
Eğer neden derseniz bilin ki ?
Çünkü çoğu insanın yüreğinde ve hayatında anlatılmayacak dertleri vardır .
Ve
Buna rağmen de dağıtmamak içinde susarlar ,
Dağıtsalar kendileri toparlayacak luzü mü yok diyip
SADECE SUSARLAR ...
''Hani bazen anlatmak istersin ya; içinden geçenleri ama tükenir kelimelerin, anlatamazsın. Anlatmak istediklerin; kalbinde volkanlar gibi kaynar ama onları bir türlü cümlelere dökemezsin. Yoktur çünkü onları anlatacak bir kelime.''
Bazen insan bin küsur kilometre uzaktayken bile o kadar çok sarmak ister ki sonunda sarılır.
Korkunç güçlü bir sarılmadır bu üstelik. Sert ve metafizik.
Gerçek bir sarılma olmaz belki, ama nedir ki zaten gerçek?
Gözlerini yeterince sıkı kapatıp içindeki tüm boşlukları onunla doldurabilirsen eğer, pekâlâ mümkündür sarılabilmek. Bu sarılmayı sözlerle anlatamazsın.
Öyle zamanlar olur ki saatlerce konuşursun yada yazarsın ama derdini anlatamazsın tek bir cümle ile bazen her şey çözülür.
Bir kere güldün bak konu nerelere geldi
Bir insanın samimi gülüşü sizi içten etkileyebilir.
Sevmek güzel birinde aşkı aramak değil, o kişide kendini bulmaktır.
Öyle ya karşı cinste hep güzelliği ararız, bunun aksini düşünen insan pek azdır.
Bazı şeyler yazmaktan öteye gitmez. Anlatırsın ama anlamazlar, hissedersin ama gösteremezsin, belli edemezsin.
Satırlar vardır baş başa kaldığın.
