Yazmayı pek beceremem ama bugün başımdan geçen bir olayı anlatmak istedim kendimce. İşten eve dönerken dolu bir metrobüste, malesef çok alışkın olduğum bir şekilde bir çocuk para topluyordu. (Normalde dilenen çocuklara para vermiyorum.) İstemsiz şekilde çocuğu izlemeye başladım. Duygusallığı çok seven halkımız ceplerindeki bozuklukları çocuğa veriyorlardı tabi. Çocuk bana doğru gelince ben de elimi cebime atıp birkaç bozukluğu çocuğun elindeki bardağa attım. Hemen sonrasında istem dışı bir şekilde avucumu çocuğun kafasına bastırıp, hafif okşama hafif de sıkıştırma eyleminde bulundum. Tabii bunu yaparken çocukla göz göze gelip birbirimize güldük. Sonra çocuk yürümeyi bıraktı ve metrobüsten inene kadar yanımda kaldı. O süre zarfında ben de çocuğun omzunu sıktım, çocukla inene kadar gülümsedik. Çocuk ineceği durağa geldi, indi ve bana kocaman gülümsemesiyle el salladı ben de karşılık verdim.
Sonra kendi kendime düşündüm ki, çocuklar kendilerine para verenlerin yüzüne bile bakmazken; çok basit bir hareketle ona karşı şefkat, merhamet ve arkadaşlık gösterenlere karşı derin bir duygu hissediyorlar. Belki para vermek her zaman mümkün olmasa da bir çocuğun başını okşayıp, onlara tebessüm ederek, onları çok daha mutlu edebiliriz.
(Ben bok gibi anlatsam da siz bence anladınız sayın okurlarım.)
249 syf.
8/10 puan verdi
GÖVDE GÖSTERİSİ
Bu incelemeyi (?) daha çok kitabı okuyan ve yarım bırakan arkadaşlar için yazıyorum. Sürprizbozan içerebilir demek istiyorum ama hangi sürprizi bozabiliriz ki diye diyemiyorum. Yani okumamak size kalmış. Bu kitap gibi, daha az kişiyi hedef alarak kaleme alıyorum. 
Murat Sezgin'in
Az önce markete gittik alışveriş falan yaptık işte vs. Babam tutarı ödüyodu annemde kendi payına düşen eşyaları alıp çıktı. Bende bir poşeti aldım yoğurdun tutma şeyi var diye poşete koymadık. Tam elime aldım babamda ödeyip bana döndü ki yoğurt elimden düştü sapı koparak. Biraz da döküldü ama kırılmadı o yüzden aldım dışarı çıktım. Tam anneme anlatırken dışarda en fazla 5 adım ilerde yeniden sapı koptu yeniden düştü. Bu sefer babam aldı tam "bak düzgün tutunca kopmuyo" derken bir anda düştü, bu sefer komple patladı, orda kalakaldık. Ben kahkaha attım (yarım saatlik yol boyu) babamda gülüyo falan annem diyo verilen paraya yazık oldu neyse kedi köpek yer inşallah falan. Ama ciddili yarım saat boyunca kahkaha atıp kendi kendime konuştum, annem diyo bu ne ara bu kadar geveze oldu bi sus artık falan. Ama ben susmadım ve yol boyu kahkaha attım hatta bu satırları yazarken bile kahkaha atıyorum. ciddili çok güzel patladı güm diye ses falan çıktı bide ablam işte gelsin ona anlatıcam kesin gülmekten ikiye ayrılırım ben bu gece.
Korkunç bir anı
Sabahleyin uyandım, sanırım saat sekizdi, oda tamamen aydınlıktı. Ansızın uyanmıştım, bilincim yerindeydi ve birden gözlerimi açtım. O, masanın yanında duruyordu ve elinde de tabanca vardı. Uyandığımı ve ona baktığımı fark etmedi. Birden elinde silah bana yaklaştığını gördüm. Hemen gözlerimi kapattım. Uyur numarası yapmaya başladım.
Yatağıma
