Yine aynı kader mi dersin yazılan? Yine aynı yalnızlık mı düşecek payımıza? Kahrolası hayat, yine aynı yollardan geçirip gül döktüğü yolumuzdan karanlık bir dünyaya mı itecek bizi. Her şey garip bir rastlantıyla başladı işte. Ne tuhaftır ki, kader dediğimiz şey bunu da yazmış çizgimize. Her zaman aynı heyecanları yaşayıp hep aynı sonla yeni bir
Yorulmak
Yorulmak
Bugün biraz iç dökmeye geldim bino. Biraz sınırını aşabilirim gerçi. Başlayınca durmak zor oluyor. Çokça iç dökmeye geldim o zaman. Bilmiyorum nerden başlasam, nereye götürsem. son zamanlarda çok yorgundum zaten. Hayatıma aldığım insanlar beni çok yordu. Yalan, çıkarcılık, bencillik, kindarlık, karşındakini aptal yerine koymak... hepsini
Çok yalnızım, mutsuzum.
Göründüğüm gibi değilim aslında,
Karanlıklarda kaybolmuşum.
Bir ışık arıyorum, bir umut arıyorum uzun zamandır.
Aradıkça batıyorum karanlık kuyulara,
Kimse duymuyor çığlıklarımı.
Duyan aldırış etmiyor çekip kurtarmak istemiyor. Seni o kuyudan çıkarabilirim, el uzatabilirim diyeceklerine onlarda düşmek istiyor
Her şeyden uzaktayım ama bunu seviyorum istemediğim şeyler var yapmıyorum çünkü istemiyorum onları ve bu bsnim için yeterli bir sebep içimden geleni yapmaya çalışıyorum bilmiyorum başarılı mıyım cidden bunları mı istiyorum bilmiyorum aslında daha çok karmaşadayim hiç istemediğim bi karmaşa kaçtığım yerler ama biliyorum bir şekilde atlatabilirim kendim halledebilirim aklım var fikrim var ama gene de korkuyorum bu dünya öyle bir yer ki korkmamak elde değil kimin ne olduğu zaten anlaşılmıyor büyük bir karmasada her şey ve ben bu tüm şeyler yorucu. Yorulmak istemiyorum dinlenmek istiyorum hem her şeyden uzak kalmak hem her şeyj öğrenmek bilmiyorum hangisi benim. Kimse keşke beni bilmese yalnız başıma gidebilsem her şeyden ve herkesten yüreğim öyle kirgin öyle yorgun öyle mecali yok ki hiçbir şeye dayanmıyor artık kaçıp uzaklaşmak istiyorum trk başıma mümkün olan şeyler iste yüreğim bir kere nolur mümkün olan bir şey iste. Gene aglamadan durakiyorum yazi yazmak bana iyi gelitor desemde ne zaman baslasam yazmaya ardından da ağlamaya başlıyorum. Kendimi ne kadar aglamamak için tutsamda dayanamiyorum bağırmak çağırmak istoyprjm sessiz sessiz aglarken nefesim sıkışıp kalıyor içim dahacok daraliyor artik ağlamak beni rahatlatmıyor. Aglarken daha cok yoruluyorum ve yüreğim bedebimin icine sigmiyo nefes alisim zorlasiyo ben o kadar yorgunum ki ne kadar uyusam gecmiyo öyle bi hale dustum ki sanki kurtulamiycam çoğu seyimi kaybettim geri bulamiyorum belki bulmak icin cabalamiyorjm belki hepsi bir sınav ama isin icinden cikmak hic kolay değil ki