Zaman zaman insanın acımasızlığı ‘vahşi’ sözcüğüyle ifade edilir ama bu, vahşi hayvanlara yapılan korkunç bir haksızlık ve hakarettir: Vahşi hayvan hiçbir zaman ustalık ve zevk almak bakımından bir insan kadar acımasız olamaz.
Çünkü herkesin ara sıra yoğun mutluluk anları vardır ama, sürekli olarak kişisel mutluluk peşinden koşmak, bir kepazelikten başka bir şey değildir. Böyle bir dünyada, bunca felaket, bunca yoksulluk, bunca haksızlık ortasında, ancak inekler kadar kafasız ve duyarsız olanlar -yani gerçekten insan sayılamayacak yaratıklar- kişisel açıdan mutlu olabilirler. “ Bana ne dünyanın şurasında burasında, hatta kendi ülkemde kanlı savaşlar varsa; benim evimde yok ya “derler böyleleri. “Bana ne Afrika’da çocuklar açlıktan ölüyorsa; benim çocuklarım açlıktan ölüyor ya“ derler böyleleri. Bana ne ülkemin yoksulları oğullarını kızlarını okutamıyorsa; benim Oğullarım, benim kızlarım en pahalı okullara gidiyorlar ya“ der böyleleri. Ve dünyaya, hatta en yakın çevrelerine kulaklarını tıkayarak, gözlerini kapatarak - o ne biçim bir mutluluksa - mutlu olurlar böyleleri. “Her koyun kendi bacağından asılır,” , “gemisini kurtaran kaptan” , “ köprüyü geçinceye kadar ayıya dayı de“, “bükemediğin eli öp“, “bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın” gibi, iğrenç bulduğum bazı deyişleri, kendilerine hayat felsefesi yapmıştır bunlar. Başkalarını sokan yılanın günün birinde onları da sokabileceğini hiç düşünmezler bu geri zekalı “bana ne”ciler.
Sayfa 58 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Onların Ceza Çekmesi mi? Yoksa Senin Mutlu Olman mı?...
Unutma, Allah'tan ne istersen Allah sana onu verecektir. Bu yüzden sana haksızlık yapanlara ceza istemek yerine, kendin için güzel bir gelecek iste. Yaşadıklarının kolay şeyler olmadığını biliyorum ve onların sana yaptıkları karşılığında ceza çekmelerini istediğini biliyorum. Ama sen de şunu bil, onlar cezalandırılmayı hak ediyorlarsa, sen de mutlu olmayı hak ediyorsun. Sen iyi olmaktan vazgeçme, kendin için dua et ve bekle. Allah onlara da, sana da, hak ettiklerinizi verecektir.
"(...) yavan bilgelik bir kenara attığı fantastik olanı yeniden üretir; bu, varolanı misilleme yoluyla durmaksızın tekrar var eden yazgının kabulüdür. Farklı olanlar aynı kılınır. Eleştiriye dayanarak olası deneyimlerin sınırlarını çizen hüküm budur işte. Her şeyin her şeyle özdeş olmasının bedeli hiçbir şeyin kendiyle özdeş olamamasıyla
Sayfa 30 - Kabalcı Yayınları, Çevirmenler: Nihat Ülner - Elif Öztarhan Karadoğan, Birinci Basım: Şubat 2014Kitabı okuyor
Ama niçin beni kabahatli zannettiler?Kendilerine asla vaat etmediğim,sadece kafalarında yaşattıkları bir şeyi vermedim diye mi?Bu haksızlık değil mi?
Sayfa 102 - MariaKitabı okudu
Neden?
Ah… Kahrolası zamanı bir kez, sadece bir kez durdurabilseydik! Mutluluk ve sevinçlerimizi, o kısa mutluluk ve güzellik anılarını bir dirilte bilseydik! Yalnız mutluluk ve başarılarımızı değil, Aynı şekilde dert, acı ve kahırlarımızı da hep hissedebilseydik, unutmasaydık! Her günün şafağında yüreğimizi kahır ve acı balyozlarının altında koyabilseydik! Her zaman neden neşeli, neden kederli olduğumuzu bilebilseydik! Ama hayır, hayır, hayır… Zaman gelip unutuş perdesini başımızın üstüne gerecek… Unutuş perdesinin altında uzanacağız… Bu haksızlık değil mi? Neden zaman Bad dua edecek bize ve bizi siyah bir elbise ya da unutuş perdesi ile cezalandıracak? Neden boyuna her şeyi unutacağız? Neden?
Sayfa 88Kitabı okudu
Hiç bir şey hayat kadar şaşırtıcı olamaz yazı hariç ...
Darbenin verdiği acıdan ziyade bu haksızlık sarstı Peter'ı. Kendini epey çaresiz hissetti. Dehşet içinde bakakaldı sadece. İlk defa haksızlığa maruz kalan bütün çocuklar böyle etkilenir işte. Çocukların tek düşündüğü, kimsenin onlara haksızlık etme hakkının olmayışıdır. Siz ona haksızlık etseniz de sizi yine sever ama bir daha asla aynı çocuk olmayacaktır. Hiç kimse uğradığı ilk haksızlığı hazmedemez.
Sayfa 98Kitabı okudu
