"İstediği kadar özel olarak demircilik yapmak için dünyaya gelmiş bir istisna olsun," diye gülerek cevapladı Ruth, "çıraklıktan geçmeyen bir demirci hiç duymadım."
"Ne önerirsiniz?" diye sordu Martin. “Ama unutmayın ki yazma gücüm olduğunu hissediyorum; nasıl olduğunu açıklayamam, sadece içimde olduğunu biliyorum."
"Eğitim almalısınız," oldu cevap, "ister sonunda yazar olun ister olmayın. Hangi mesleği seçerseniz seçin, eğitim şart. Ayrıca öyle üstünkörü, baştan savma bir eğitim de olmamalı. Liseye gitmelisiniz."
Martin tam "Evet ama..." diye söze başlamıştı ki Ruth sonradan aklına gelen bir şeyi söylemek için araya girdi.
"Elbette bu arada yazmaya devam edebilirsiniz.”
"Zaten devam etmem lazım," dedi ciddi bir tavırla. "Neden?" Kafası karışmış halde ona baktı Ruth, yazarlığa bu kadar ısrarla sarılmasından hoşlanmamıştı.
“Çünkü yazmazsam liseye de gidemem. Hayatımı sürdürmem, kitap ve giysi almam gerekiyor, biliyorsunuz.”