Viva Zapata filminden;
Ve eviniz yakılırsa yeniden yapın, tahılınız yakıldıysa yeniden ekin. Çocuklarınız ölürse daha çok doğurun. Sizi ovalardan kovarlarsa dağlarda yaşayın ama yaşayın. Hep liderler arıyorsunuz, hatasız güçlü adamlar. Hiç yok, sadece sizin gibiler var. Yaşarlar, değişirler, bırakırlar, ölürler. Liderler yok, sadece siz varsınız. Güçlü bir halk, süren tek güçtür. Amacımız topraktı, bir düşünce değil. Aileleri besleyecek buğday ekili toprak. Özgürlük bir kelime değil ama akşam evinin önünde güven içinde oturan bir adam. Barış bir rüya değil, dinlenmek, nezaket için zaman. Kafamda bir soru var: Kötü bir davranıştan iyi bir şey çıkabilir mi? Bu kadar şiddetin sonunda nezaket çıkabilir mi? Bu kadar cinayetten barış çıkabilir mi? Öfke ve nefret düşünceleri içinde doğmuş bir insan, barışı sürdürülebilir mi? Barış içinde yönetebilir mi, bilmiyorum? Öyle uzun zamandır savaşıyorum ki barışı anlayamıyorum...
Emiliano Zapata
Köylülerle işçiler, kentlilerden daha akıllıdır… kentlerin bedenleri zayıftır, akılları karışıktır, kentli insan açgözlüdür, ama cesur değildir. Her şeyleri küçüktür, çürüktür. Kendiler, hiçbir şeyde doğru ölçüyü bilmezler, köylü ise kendini gerçeğin sınırları içinde sağlam bir şekilde tutar, oraya buraya koşup durmaz. Ve onun gerçeği basittir: Tanrı, ekmek, çar gibi şeyler. Tepeden tırnağa basittir köylü…
Sayfa 66 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Biri sizi cinayet işlemekle suçladığında deliller bulur, tanıklar gösterir, bunun bir iftira olduğunu kanıtlamaya çalışırsınız ama sizi itham eden kişi, bizzat kendinizseniz ne yaparsınız?
ne yapacağını bilememek...
mesela, rengarenk pabuçlarını bir kenara koydu diyelim yine de karşısına geçip birtakım şeyler söylemeye devam ederler, noktalama işaretlerini de üzerine üzerine fırlatmayı eksik etmeden. belki dalgın birkaç adım gelip söndürüverir başının ucundaki sessiz lambayı. onu da bilemez. saat ne kadar geçmiş, gündüz ne kadar olmuş ve gece saçını başını
Ölüm ve acı birbirine aittir. Acıyı yok etmek isteyen ölümü de ortadan kaldırmak zorundadır. Ama ölüm ve acısı olmayan hayat insani bir hayat değil ölmemişlik hayatıdır. İnsan hayatta olmak uğruna kendini ortadan kaldırır. Muhtemelen ölümsüzlüğe de erisecektir ama "hayatı pahasina".
Sayfa 70Kitabı okudu
Öğretmen
Ama bir insan eğer öğretebiliyorsa, bunun için para alması onun için bir şeref olurdu.
Sayfa 12 - Ren KitapKitabı okuyor
Ama umut işte, insan bunca şeye rağmen yine de kendisini tamamlayacak o insanın bir yerlerde mutlaka var olduğuna inanmaktan kendini alıkoyamıyor.
"Hududullah"ı çiğneyen insan aklıyla, girişimci ruhu ve keşifleriyle, tekniği teknolojiye dönüştürüp endüstriyel üretimi başlatınca "Yeryüzünün hakimi benim" diye efelendi.
Banka mabed para mabud, fabrika bacaları ile gökdelenler bu yeni dinin göklere yükselen bayrağı oldu. Çarkıfelek dönüyor yatırım-üretim-tüketim zinciri tüm insanlığı aynı anda hem zorba hem esir kılıyordu.
Ama nasıl olur?
Oldu işte.
Tüm insanlık ilerleme - kalkınma - zenginlik - refah ve konfor istiyor. Ama önceki yazılarda söyledik dünya gelirinin %90'ına nüfusun %10'u el koyuyor. Buna rağmen her ülke gelişme peşinde.
Sayfa 103Kitabı okuyor
Hesaplaşma
Eh, yeter! İnsan kendini yetiştirmek, hatta doğasını değiştirmek için yaratılmıştır. Oysa sen göbeğini büyütmekten, sonra da bu sıkıntıyı başına sardığı için doğadan yakınmaktan başka bir şey yapmıyorsun. Senin de kanatların vardı, ama koparıp attın onları.
Sayfa 488 - İletişim
“ Her akıllı insan hayatın güzel bir şey olduğunu , amacının da mutlu olmak olduğunu bilir.”……..” Ama sonra yalnızca aptallar mutlu olur. Nasıl izah edeceğiz bunu? “
Sayfa 102Kitabı okuyor
İki kişi birlikte yatıyorlarsa ısınırlar, ama yalnız yatan bir insan nasıl ısınabilir? Eğer biri onu ezmeye kalkarsa iki kişi karşı koyar. İki katlı bir ip o kadar kolay kopmaz.
İnsan gençken mutluluğu yakalayacağını umut ediyor; ama sonra bir türlü yoksulluğun pençesinden kurtulamıyor...
Sayfa 196Kitabı okuyor
