Savaş görmemiş toprak mümkün müdür?
Cengiz Aytmatov çok beğendiğim yazarlar arasındadır. Daha önce okumuş olduğum “Beyaz Gemi”, “İlk Öğretmenim”, “Cemile” eserlerinde olduğu gibi bu eserinde de beni hiç görmediğim ama görseydim bile bu kadar tanışık olamayacağım topraklarda dolaştırdı. Evet nasıl ki Yaşar Kemal okurken Çukurova’nın her taşını tanıyacak hale geliyorsanız, Aytmatov okurken de Kırgızistan topraklarına o kadar aşina oluyorsunuz.
Toprak Ana eserinde o toprakların nelere şahitlik ettiğini önümüze seriyor yazar.
Toprağın da bir ruhu var . Üstünde yaşanan her acıyı her sevinci hissediyor.
Savaş görmemiş,kanla sulanmamış toprak var mıdır acaba şu dünyada?
Mehmet Akif’in “Bastığın yerleri toprak diyerek geçme” dediği kadar var. Toprak diyip geçemiyoruz o topraklar kim bilir kaç sevinç kaç acı kaç savaş kaç zulüm gördü. Acaba kaç hayallerle dolu gencin yattığı yer oldu…
Yeryüzünün en güzel toprakları bile uğrunda insan öldürmeye değmez.
Savaşsız dünyanın hayalini kuruyorum. Çocukların ölmediği,doya doya yaşayamadan hayalleriyle yok olan gençlerin olmadığı, kadınların gidenin arkasından gözyaşı dökmediği bir dünya…
Barış dolu hayatların konu olduğu romanların dünyası bu hayal imkansız olmamalı.
Okuyalım,okutalım kitaplarla kalın dostlarım.
Kitabın kendisi de kapağı da beni çok etkiledi. Kapağının tasarımı sanırım hayatta bizi bekleyen yolları tasvirliyor. Hayat da öyle değil midir? Kısa kısa bir sürü yoldan ibarettir. Her yolun elbet bir sonu vardır ve insanoğlu asla bu durumun farkında değilmişcesine, hiç ölmeyecekmişcesine, asla yolun sonu gelmeyecekmişcesine yaşamaz mı?
Ne acı bir hayat hikayesi okudum. Herkesi uğurlamanın vermiş olduğu yükü ben bile omuzumda hissettim. Yaşananları bir solukta okuyunca insan kaldıramazmış gibi geliyor ama aslında zamana yayılmış olması insanoğlunun nasıl acıyla yaşayabildiğini gösteriyor. Yaşanan kayıpların verdiği göğüs yangısı ilk günkü gibi olsa insan aklını yitirir herhalde. Ama işte zaman her şeyin ilacı olduğu gibi acının da hafiflemesine yardımcı oluyor. Akıcı ve basit bir dili var kitabın. O döneme ait ülkenin içinde bulunduğu durumu da çok güzel anlatıyor. Hatta o kadar görünür anlatılmış ki bir dönem yasaklanmış kitap ülkesinde. Sadece var olanı yazmak bile yasaklanmasına yetmiş ne yazık ki. Asla keyifle okunabilecek bir kitap değil ama bir yandan da çok bizden bir kitap. İnsanı üzerine uzun uzun düşündürtebiliyor.
Bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine okumaya başladım. Bu seriyi iyi ki okumaya başlamışım, yoksa böyle güzel yazılmış bir eserden mahrum kalmış olacaktım. James Dashner'in dili yalın olduğu için kitap çok akıcı ve olaylar birbiri ardına devam ediyor. Bundan dolayı hikayede herhangi bir kopukluk görmedim. Hikayeye gelirsek virüsün ortaya çıkışını, labirentin yapılış amacını ve deneklerin kullanılış sebebini az çok öğrenmiş olduk. Aslında çıkış yılına göre serinin son kitabı ama ben neyin nerede, nasıl ortaya çıktığını ve orada geçen olaylar hakkında daha çok bilgi sahibi olmak için hikayenin kronolojik sıralamasına göre okudum.
Yalan Üçlemesi Serisi & Rina Kent Seri İncelemesi
Spoiler içerir
“Keşke seninle hiç tanışmasaydım.” - Winter (Lia)
“Gerekirse seninle defalarca kez tanışırım.” - Adrian
(Seriyi en net özetleyen alıntı bence)
İlk kitap: yalanın yemini 8/10
İkinci kitap: yalanın cazibesi 8/10 Kısacası seriye puanım: 8
Üçüncü kitap: yalanın yangını 8/10
Baştan uyarayım herkesin
400 syf.
10/10 puan verdi
Herkes gibi bende bilemiyorum, nasıl ve hangi kelimeler yetebilir bu şahane tabloyu, evet kitap değil bir sanat eseri, 1890 ‘da Paris sokaklarında gezinti ye çıkmış bir ‘Beyfendi’, başında tek bir süsen çiçeğiyle küçük bir şapka takmış bir hanımefendi, leylak kokusu, ıhlamur çayına bandırılmış bademli taze bir kek dilimi,
bu eser bir ‘kitap’
1.000 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2025 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.43.2