“Evrenin ruhu, bir düşü gerçekleştirmeden önce yol boyunca öğrenilen her şeye değer biçer. Bize karşı kötü duygular beslediği için böyle davranmaz. Düşünüzü gerçekleştirmemizin yanı sıra, ona doğru ilerlerken aldığımız dersleri de iyice öğrenmemizi ister. Ama insanların çoğunluğu, işte bu anda vazgeçerler. Çölün dilinde biz bu durumu şöyle tanımlarız: vahanın palmiyeleri ufukta görünmüşken susuzluktan ölmek.”
“Bu dilbilgisi değil, bir etik sorunu," diye yanıtladım.
Ağzını açmadan önce muhtemelen bir dakika geçti.
İçinde tarifsiz bir hüzün barındıran ağır bir ciddiyetle, "Biliyor musun, Hump," dedi, "bu benim, etik sözcüğünü bir adamın ağzından ilk işitişim. Bu gemide bunun ne anlama geldiğini bilen bir tek sen ve ben varız."
Bir başka duraksamanın ardından, "Yaşamımda bir kez," diye sürdürdü, "günün birinde bu tür sözcükler kullanan insanlarla konuşabileceğimi, kendimi içine doğduğum yaşamdan çekip çıkarabileceğimi ve etik gibi konulardan söz eden insanlarla sohbet edip aralarına karışabileceğimi düşlemiştim. Ve şimdi, bu sözcüğün telaffuz edildiğine ilk tanık oluşum; ama yanıldığın için bu da boşa gitti. Bu bir gerçek, ne bir dilbilgisi ne de bir etik sorunu.”
Sayfa 77Kitabı okudu
Geçmişim şeytani bir nehirdi.. Ve başarılı bir banka soyguncusu, 80’lerde bir punk, gangster, işadamı, psikanalist, uyuşturucu satıcısı, kaşif, boğa güreşçisi olabilirdim, ama uygun koşullar bir türlü karşıma çıkmadı. Evet ahbap, geçmişte kalmış eski mutsuz şeyler ve uzun zaman önce verilen savaşlar işte.
Bulutlu ve sisli bir platonik hiçlikte sallanan biriyim. Rüyamda kayıp insanları bulan biriyim. Hangi düğmelere basacağını bilmeyen biriyim Arabölge’de olan biriyim.
Ben bir insan değilim ve ben bir hayvan da değilim. Gitmeden önce yapmam gereken bir şey için buradayım.
Her yeni ürün, her bireyin aracılığıyla öteki kişinin özünü, parasını ayartmaya çalıştığı bir tuzaktır. Her gerçek ya da olası gereksinme, kuşu ökseye düşürecek olan bir zayıflıktır. İnsanın her yetkinsizliği öbür dünya ile bir bağ, kalbini papaza açabileceği bir nokta olduğu gibi her istek de insanın komşusuna bir dostluk havasıyla yaklaşıp "Sevgili arkadaşım, gereksindiğin şeyi sana vereceğim, ama bunun karşılığı olan koşulu biliyorsun. Kendini bana terk etmeden önce imzanda hangi mürekkebi kullanman gerektiğini biliyorsun. Sana haz sağlarken seni dolandıracağım" demek fırsatıdır. Tüm bunlar, insanın komünal yaşamının evrensel sömürüsünü oluşturur. Girişimci, komşusunun en yozlaşmış hayallerine uyar. Onunla gereksinmeleri arasında muhabbet tellalı rolünü oynar. Onda sağlıksız iştihalar uyandırır ve daha sonra bu sevgi işi için hak etmiş olduğu ödülü istemek üzere her zayıflığı kollar.' Bu şekilde yabancılaşmış gereksinmelerinin boyunduruğu altına girmiş olan insan, anlıksal ve fiziksel yönden insanlığını yitirmiş olan bir varlıktır... Bilinçli ve kendi kendine işleyen bir robot, bir eşyadır. Bu eşya insan, kendisi ile dış dünya arasında bağlantı kurmak için yalnızca bir yol bilir. Bu da dış dünyaya sahip olmak ve onu tüketmek, kullanmaktır. İnsan ne kadar çok yabancılaşırsa, sahip olma ve kullanma duygusu dünya ile olan ilişkisini o kadar çok oluşturur. "Sen ne kadar az sen olursan, yaşamını ne kadar az dile getirirsen, o kadar çoğuna sahip olursun. Yaşamın ne denli yabancılaşmışsa yabancılaşmış varlığının biriktirdikleri de o denli fazla olur."
Sayfa 60Kitabı okudu
Her insan bedeninin çürüyeceğini bilir ve bundan korkar. Ama çoğu insanın ruhu gövdesinden önce çürür.
