Bıraktım...
Baktım olmuyor, bıraktım. Düşünmedim diyemem ama bıraktım kendi haline. Özlemedim diyemem ama bıraktım işte. Sigarayı bırakmak gibi. Saatleri saydım, günleri de. Bıraktım akışına nasıl olacaksa. Ben nasıl olacaksam. Bana manası pek kalmayan bu dünya ne olacaksa. O beni bıraktı diyemem ya, ben onu bıraktım, kötü alışkanlıklar gibi...
B. Hacıramazanoğlu
-Gece!
+Geldin ha Suskun!?
-Geldim be Gece.
+Hiç özlemedin mi?
-Özlemedim.
+Canın sağolsun.
-Hemen de kırılma. Sen hep bendesin zaten.
+Nasıl yani?
-Ulaşılamaz olanlar özlenir. Uzakta olanlar özlenir.
+Ama ben seni özledim.
-Çünkü Gece, sen hep terkedilensin. Sana varsam bile uykulara dalar seni bensiz bırakırım.
+İlk defa ne dediğini anlamadım.
-Boş ver. Dert etme, beni son zamanlar kimse anlamıyor zaten.
+Suskun!
-Efendim.
+Sus...
-Anladım....
Kitabsever
Bir Ölüp Çıkacağım
İnsan, ''Pardon ama yanlışlıkla özledim'' de diyemiyor ki.
Bir diyebilse... Bir cesaret edip hatırlayabilse özlediklerini çok şey değişecek.
Ama diyemiyor.
''Pardon da, yanlışlıkla özledim. Bir ölüp çıkacaktım'' diyebilmeyi çok isterdik, eminim.
Bir hatırlayıp çıkacağım, söz.
Bugün, kısacık (kısalığına şu an vakıf olduğum) altı yıl
Kirazları özledim.
Yalan söyleyebilseydim, özlemedim derdim.
Ama çok özledim.
Hem onun sapı bile bir işe yarıyormuş; baya oldu biz bir işe yaramayalı..
"Yine geleceğim arkandan. Belki on gün, on beş gün hiç aramayacağım, hiç özlemedim gelmeyeceğim sanacaksın ama ben aylar bile geçmiş olsa sonunda dayanamayıp o sıktığım son dişi de kıracak ve sana geleceğim."
Sayfa 360Kitabı okudu
