Evde çok üstüme geliyordu annem. Yemek ye, ortalığı topla, evi dağıt-
ma, burnunu karıştırma, bağırmadan konuş, beni dinle. Amaaaan...Bu bakkal işi iyi olmuştu. Uzaklaşmıştım evden.
Sayfa 122
GİBİ GİBİYİM
Gibi gibiyim diyerek uyandım bu sabah. Derin bir of çektim. Nasıl da her şey bir anda değişiveriyor, evriliyor, eskiyor, sünüyor, sökülüyor. Düzken, yamuk, kareyken üçgen, bazen de
Yürüyüş yapmak/yapabilmek hele de tek başına.. amaaaan Allah’ım nasıl mutlu ediyor beni
Sonuç
-Bir an önce doğsa!
-(Ingaaaa ıngaaaa!) Bir an önce geceleri uyusa!
-Uffff bir an önce yürüse!
-Amaaaan bir an önce okula gitse!
(Çocuk anaokuluna başlar) Bir an önce yalnız kalabilse.
-(Çocuk ergenliğe girer, yüksek müzik sesleri vs vs) Bir an önce kendi evine taşınsa!
-(Çocuk büyür, evden ayrılır) EV ÇOK BOŞ KALDI. ZAMAN NE ÇABUK AKIP GEÇTİ!
