Ah Müjgan Ah
"Semtimizin bir tanesiydi Müjgan.
Saçları sırtına kadar sırma sırma dökülür,
Elleri ufacık, gözleri dört defa lacivertti.
Ve de her ne hikmetse, o da bana gönüllüydü.
Öyle bir sevdim ki Müjgan'ı,
Dünyamı şaşırdım, haddimi bilemedim.
Evleniriz gibi geldi bana.
Evimiz, yuvamız olur, ışığımız yanar, fakir soframız kurulur gibi geldi.
Sahil bahçesinde gazoz içerekten, gizli gizli mal-ü hülya kurardık.
Sonrada çarşılara giderdik.
Eşya beğenirdik, elden düşme.
Aynalı konsolumuz, topuzlu karyolamız bile olacaktı.
Müjgan'ın her an, her bir daim yanında olacaktım.
Ama olmadı.
Gitti..
Nereye mi ?
Paraya gitti abicim, paraya."
Sadri Alışık
Bundan sonra iki isim kullanma kararı aldım...
Mithril... Her daim benim ismim kalacak burada...
ikinci ismim ise o an okuduğum kitaptan sevdiğim bir karakterden çalacağım sürekli değişkenlik gösterecek ismim...
Amaç mı ne? Eğlenmek:)
Sevgiler...
Dünün Mithril / Ceren'İ ve bugünün Mithril / Lamora'sı
Şemail-i Şerif
Simsiyah gözlerin ahu misalin
Daim Hak’ka(c.c.) bakar her an visalin
Beyazı ölçücü gözde kemalin
Kaşların sureti gökte hilalin
Razıyım rüyada yüzünü göster
Aşık maşukuna can vermek ister(s.a.s).
-Mehmet Emin Ay-Hayrettin Karaman 92 yılı
Çocuğun zamanı yok. Her daim cennette gibi duruşu bu zamansızlıktandır. Sadece yaşadığı an'ın içindedir o. Dünsüz ve yarınsız. Masumiyeti, ân'ı yaşayışından kaynaklanır. Masumiyetin yitimi bu yüzden o denli acıdır.
Sayfa 119Kitabı okudu
