Geldikleri gibi giderler !
Anadolu'nun işgali, Türk milletini kaderiyle baş başa bıraktı, millet olarak varlığını korumaya yöneltti. Bu devrede, Türk milleti bir bütün olarak bir kurtarıcı beklemekte idi. Türk milleti bu buhranlı dönemde, kendi kendini savunma ihtiyacının da sonucu olarak bir tek amaca yöneldi ve tam bir dayanışma duygusu ile hareket etmek zorunda
Sayfa 93Kitabı okuyor
Osmanlı bakiyesi Anadolu toprakları ise, Batılı sömürgecilerin işgal teşebbüsleri karşısında bedenini kurtardı fakat ruhunu kaybetti. Süfli çıkarlarını sömürgecilerin çıkarları ile birleştiren ve ruhlarını da onlara satan yönetici azınlığın İslâmî hayat tarzına yönelik sindirme girişimlerine karşı Anadolu coğrafyasında bireysel ya da toplu olarak pek çok direniş örnekliği sergilendi.
Sayfa 76 - Pınar YayınlarıKitabı okudu
Son eser, son şiir, son umut…
Adnan Yücel…
Acının, kederin, umudun, direnişin, aşkın ve sevginin yani kısacası yaşamın şairi Adnan Yücel…
Sular Tanıktır Aşkımıza ise aşkın ve sevginin direnişinin en derinlerimize kadar hissedildiği muazzam bir şiir yolculuğu..
Her bir şiir ayrı güzel, ayrı anlamlı ve özümsediğiniz kadar kıymetli.. Okurken zaman zaman hüzün durağından, zaman zaman ise umut ve mücadele durağından geçiyor yüreğiniz.. Hangisinde ne kadar kaldığımız ise o satırların hissiyatına bağlı fakat hep en son durak umut..
Bu kitabın Adnan Yücel'in kaleminden son kitap olduğunu düşünerek okuduğumda ise bu umut durağı, daha bi kıymetli benim nazarımda.. Çünkü, acı, ölüm, anadolu, insanlık, yaşam mücadelesi, dostluk, sevgi ve aşk gibi diğer eserlerinde bahsettiği tüm temalara karşı bir umut kıvılcımı olmuş bu kitap sanki..
Yaşama aşkı, umudu, mücadelesi ve direnişi..
Sanki her eserinde bunu aktarmak istiyor şairimiz fakat o öne çıkan engeller o kadar derin ki onların hendeğine düşmeden, seviye uçamıyor. Zaten acıda yoğrulmadan mutluluğa varılmıyor..
Sözün özü, Adnan Yücel, son eseri, son şiiri ve son umut kıvılcımını bizlere aktarıyor bu eseri ile, güzel insanlar.. Yolunuz düşerse okumanızı tavsiye ederim, naçizane.
Umudunuzun daim, yolunuzun açık olması temennisi ile..
Uzunca bir süredir İstanbul'daki milliyetçi Türk subaylar İngilizlerin yoğun takibi ve baskısı altındadır. Özellikle Mustafa Kemal Paşa'nın 1919 Ekim ayı başında Damat Ferit'in istifasıyla yeni hükümeti kuran Sadrazam Ali Rıza Paşa'ya yolladığı ve açıkça "Cevat (Çobanlı) veya Fevzi (Çakmak) Paşa'nın Genelkurmay Başkanlığına, Miralay Ismet (İnönü) Bey'in Harbiye Nezareti Müsteşarlığına, tümen kumandanı Kemalettin Sami (Gökçen) Bey'in Emniyet Umum Müdürlüğüne atanmaları" talebini ilettiği mektuptan sonra İngilizlerin tüm dikkati bu isimlerin üzerine çevrilmiştir. İngilizler bir süredir Anadolu'daki direnişin İstanbul'da, Harbiye Nezareti'nde yardımcıları olduğunu bilmektedir. İstanbul'dan Londra'ya giden raporlarda anılan "Mustafa Kemal'le temasta olup ona hatırı sayılır derecede destek sağlayan Savaş Bakanı" Dönemin Harbiye Nazırı 'Kuvayı İnzibatiyeci' Süleyman Şefik Paşa olamayacağına göre, Erkân-ı Harbiye Reisi Cevat (Çobanlı) ya da Fevzi (Çakmak) Paşalardan biri olmalıdır." Nisan 1920'ye gelindiğinde ise Cevat (Çobanlı) Paşa tutuklanarak Malta'ya gönderilmiş, İngilizlerin tüm dikkati de Fevzi (Çakmak) Paşa, Kazım (İnanç) Paşa, Selahattin Adil Bey ve İsmet (İnönü) Bey gibi Milli Mücadele hareketinin İstanbul ayağı olduğundan şüphelendikleri isimlere yoğunlaşmıştır.
Sayfa 88 - Kronik Kitap 1. BaskıKitabı okudu
