Analara Övgü
Babalar çocukları ile övünürler, işten gelince onların sefasını sürmek isterler. Büyüsünler de onlara layık insan olsun isterler. Ama çocuğun asıl ağır işini, yani her günkü zahmetini ana denen isimsiz nefer üstlenir. O, baba gibi bitmiş eseri değil, her gün bin zahmetle oluşma halindeki eseri sever.
.
.
.
Analar gününü sadece ve sadece büyük mağazaların, satış piyasalarını hareketlendirmek için saf tüketicilere uzattığı bir olta saymıyorsak, bugüne taşıdığı yüce adla orantılı bilinçli bir içerik vermek zorundayız. Bırakalım, analarına cici kurdeleli armağanlar alıp onları öpücülere boğan tombul ve örnek televizyon çocukları, bu tozpembe duygusallıklarla oyalansınlar. Ama, bir yandan analar gününü kutlamak, öte yandan onların canı ciğeri taze fidanları kanlara bulatmak yaşlı başlı insanlara yakışmaz.
Analar yaşamın simgesidirler. Suçsuz gençlere acımasızca kıyanlar ne yaşama, be ne analara saygılı olanlardır.
Bu yılki analar gününü kutlayacak ne hevesimiz, ne de yüzümüz kaldı.
Tüm ölmüş anaları rahmetle analım!
Tüm yaşayan anaları şükranla öpelim!
Kan ağlayan büyük acılı anaları ise ulusça bağrımıza basalım!
8 Mayıs 1977
Sayfa 24Kitabı okudu
Analara Övgü
Tüm ölmüş anaları rahmetle analım!
Tüm yaşayan anaları şükranla öpelim!
Kan ağlayan büyük acılı anaları ise ulusça bağrımıza basalım!
Sayfa 26 - YKY
Analara Övgü
"Ana, çocuğunu dokuz ay karnında taşır, yürüyebilecek hale gelinceye kadar bir o kadar da kollarında taşır. Ondan sonra da bir yaşam boyu kalbinde taşır."
Sayfa 24 - YKY