Fakat genel olarak Batı kafası, sonsuzluğu da mutlakı da kavrayamıyor.
Mutlakı kavrayabilmek, sıradan olmayan bir özelliktir. Kavrayamayınca da kendi düzeyine indirgiyor... Dikey olan, semavi olan değerleri, yatay
olan, yani dünyevi olan değer ve olgularla açıklıyor.
Aslında modern dünya suyunu çekmekte. İnsanların geleneksel medeniyetten uzaklaşması, bugünkü bunalımın kaynağı. Çünkü gelenek, insanı kendi fitratıyla, âlemle barıştıran, âlemi ahenk haline getiren bir yapı. Bu bağlantı koptuğu zaman insan mekanik bir eşyaya dönüşüyor. Anthony Giddens'ın Modernliğin Sonuçları diye bir kitabı var. Burada psikolog Ericsson'ı kaynak göstererek söylediği çok önemli bir şey var: Bütün nevrozların ve psikozların sebebi; insanın yetişme çağında yaşadığı mahrumiyet ve acıların anlamını bulamamasıdır. İşte bu anlamlandıramama işi, insanoğlunu ilerleyen yaşlarında psikoza düşürüyor. Modern insan vahiyden ve ilahi anlamlardan koptuğu için gitgide anlamsız bir düzeye mahkûm oluyor. Acılarını anlamlandıramıyor, başına gelen işleri bir sabır imtihanı olarak, bir çile olarak görmemeye başlıyor. Böylelikle insanda bir asilik başlıyor.
"Nedir bu başıma gelen? Ne saçma bir hayat! Her şey ne kadar da
kötü..." demeye başlıyor. İşte burada bambaşka bir hayat tarzı, bambaşka bir düşünce, anarşik bir tavır ortaya çıkıyor.
Sayfa 147 - TimaşKitabı okudu
Schubert, sergeyevna'ya aşık olduğunda: Bazorova yakınlaşır, ama ürker de: Bazarov'un engel tanımayan, çoğunlukla anarşik entelektüel enerjisi ona kaosu çağrıştırır. Onunla olmak, der bir yerde, bir uçurumun kenarında yaşanan baş dönmesini verir insana.
"Herkesin vardır en nihayetinde azıcık da olsa bir miktar haysiyeti."
Sayfa 49 - Hep KitapKitabı okudu
"Söyleyecek sözü kalmamışların hafifliği var üzerinde."
Sayfa 31 - Hep KitapKitabı okudu
Huzursuzluğuna gerçek teşhis konulamayan(zira doktorlar da, derman aranan dostlar da ellerindeki maddi paket demetleriyle çare arıyorlar) yalnızlaşan insan, kaçacak delik arıyor ve onu da eğlenmede buluyor. Huzursuzluğunu kusacak maçlar, anarşik dalgalanmalar, festivaller, filmler ve meyhaneler buluyor ve oralara sığınıyor..!
Sayfa 180
Bertrand Russell
Düşünce yıkıcı ve devrimci, tahripkâr ve korkunçtur. Düşünce, ayrıcalığa, yerleşik kurumlara ve yerleşmiş âdetlere karşı acımasızdır. Düşünce anarşik ve yasasız, otoriteye karşı kayıtsız, çağların gelişmiş bilgeliğine karşı umursamazdır.
