Nazan Bekiroğlu’nun kaleminin eşsiz tasvirleriyle dolu bir kitabın daha sonuna geldim. Tasvirleri o kadar güzeldi ki her sahne resmen gözümün önünde canlandı. Sahneler canlanırken hikayenin kahramanlarının tabirleri,tavırları,tutumları birebir oturuverdi kişilerin üstüne. Benzer bir çevrede yetişmişim Mücella’yla. Ancak o anasının uslu kızı,mahallenin hamaratı olmuşken ben asi kızı olup kimseyi oturtmamışım hayatımın direksiyonuna,bunu daha iyi anladım bu romanla. Evet roman çok durağan,sıradan ve heyecansız ilerliyor ama mücella’nın hayatı tam da böyle değil miymiş zaten? Bunu göz önüne alınca o kadar da kötü ilerlemiyor sayfalar. Hatta yaşandığı döneme ayna tutuyor biraz da...her şeye olduğu gibi kitabı okumaya da sabır gerektiğini vurgular gibiydi. Ben severek okudum bu kitabı umarım sizler de okur en az benim kadar beğenirsiniz ana kuzusu mücella’nın hayat hikayesini. Kitapla kalın.