Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.30
İnsan Neyle Yaşar? ancak böyle anlatılırdı.
https://1000kitap.com/bidunyakitapgrubu sayesinde başladığım ilk kitap. Teşekkür ederim vesile olduğunuz için.
İçinde altı farklı hikaye var ve hepsinin ortak mesajı şudur ki; insan için mutluluk zenginlik değildir. Sevgi ve sağlıktır. Endişelerle, beşeri dünya telaşeleri ile ya da hırsına yenik düşerek mutluluğu bulamayacağını altı hikayede anlatmıştır.
Etkilendiğim hikayelerden biri eserin adıyla aynı olan İnsan Neyle Yaşar ve İlyas'tır.
Herkesin okumasını tavsiye ediyorum. İyi okumalar dilerim herkese.
199 syf.
·
Not rated
sea. bu defa ileti olarak paylaşmaktansa incelemeler sekmesinde kaydolmasını istediğim için hususi olarak buraya kaydediyorum düşüncelerimi, iletilerimin arasında kaybolmasını istemiyorum, arada açayım okuyayım isteğiyle. bu bir inceleme değil, baştan sona zihin haritasıdır, bir kitap nereden nereye götürürün navigasyonudur. işin kötü yanı, benim
Bitmiş olamazsın gerçekten 100 sayfa yetmedi olamaz devam etmesi gerekiyordu...
1 saat içinde okuyup bitirdim o kadar içime işledi öyle güzel bir kitap ki, yokluk ancak bu kadar güzel anlatılırdı, babayiğitlik, dostluk, adamlık, insanlık bir karaktere böyle sığdırılırdı ancak... Tabi hayatın olmazsa olmaz ikiyüzlüleri, çıkarcıları, duygusuzlarını da unutmayalım.
SPOİLER***
Kaptan sana çok üzüldüm, çok güzel adamdın yazık ettiler sanaaa :(
NEREYE GİDİYORUZ BABA
102 sayfa, incecik bir kitap ama okuduklarınız yenilir yutulur cinsten değil.Bir babanın hislerini, umutlarını, umutsuzluklarını, beklentilerini, hayal kırıklıklarını tüm samimiyetiyle kaleme almış olması eseri özel kılıyor. Derinden sarsıyor yazar, kitabı okurken... Yazar Jean - Lois Fournier'e 2008 de ödül kazandırmış ironik bir eser.
1984 tadında, okuyucusunu düşüncelere sürükleyen ve Yaşar Kemal'in " Edebiyatta görkemli bir söz vardır, büyük kapıdan girmek. Bu, büyük bir eserin yazarı demek. Zülfü büyük kapıdan bu romanıyla girmiştir." dediği bir roman Son Ada.
Livaneli'nden okuduğum dördüncü roman oldu bu. 2008 yılında yayımlanmasına rağmen bu roman son zamanlarda oldukça rağbet görüyor. Diğer okuduğum romanları gibi bu romanın da dili oldukça akıcıydı, elimden bırakmak istemedim bir türlü.
Romanın konusu ise şöyle:
Geçmiş zamanda bir zengin adam ada satın alır. Daha sonra adasına hiçbir karşılık beklemeden diğer insanları davet eder ve insanlar da orada yaşamaya başlar. Gel zaman git zaman insan sayısı çok arttığından bu sayıyı 40 ile sınırlandırırlar. İnsanlar huzur içinde, şehrin sorunlarından uzak bir şekilde hayatlarını sürdürürler. Daha sonra bir "başkan" emekliliğini geçirmek için bu adaya gelmeye karar verir. Herkesin hayatı başkanın gelmesiyle değişecektir.
Romanda verilen mesajlar çok güçlüydü. Harika (!) bir ülke ve onun insanları ancak böyle anlatılırdı zaten.
Teşekürler derttaş
Aşkı, sevgiyi, sevmeyi o kadar güzel anlatmış ki.
Beklide bu kadar güzel olmsı vuslattan gelir.
Aslında her birimizin yüreğinde böyle bir aşkı yaşama isteği var...
İlahi aşk ve beşeri aşkı ancak bu kadar güzel anlatılırdı.
Muhteşemdi, beklemeyi, sabrı, Allah aşkını bir sevdada öğrenen iki aşığın yüreğinden dökülen cümleler.
(Allah için vazgeçersen sevdiğinden o seni helal dairede elbet buluşturuyormuş.)
Ne okudum ben böyle?
Kitabı bitirdiğinizde tam da böyle söylüyorsunuz. Sezgin Kaymaz kalemi ile tanıştığım kitap olur kendisi. Şimdi daha ne yazmış olur da bu zirvenin de zirvesi olur demekteyim. Çok iyiydi be!
Zaman zaman rahatsızlık duyduğum noktalar vardı. Bitmeyen çay muhabbeti gibi... Argonun hiç duymadığım noktalardan sık sık beni vurması gibi.
Fakat ta en başta yakaladığım bir ayrıntıya rağmen varamadım meseleye. Bir tahminim vardı belki kısmen de tuttu ama beklediğim son değildi şimdi. Gerçekler gün yüzüne çıkarken iioturduğum koltuktan kalktım: "Daha neler?" dedim. Okuduğuma inanamıyordum resmen.
Yazarın felsefik bakış açısı, dünyanın tozunu attırdığı tahlilleri, kurduğu denklemler, ölüm yaşam paradosi kesinlikle çok iyiydi. Bu kitap başka anlatılmalıydı diyordum okurken ama bitirdiğimde dedim ki ancak böyle anlatılırdı.
Şimdi soruyorum kendime ben bu kitabın etkisinden çıkabilir miyim?
Ankara'nın içindeymiş gibi Ulus'un, Kızılay'ın tadını aldım okurken.
Karakterlerin dünyaya, dünyanın karakterlere ve karakterlerin karakterlere olan bakışını gerçekçe anlatmış, sevgili Soysal. Öyle ki, okurken önüme bir pencere açılmış gibi hissettim, sinema filmi tadında bir eserdi. Okumak ibaresi eksik kalır. Su gibi aktı gözümün önünden...
Ali'yi, Olcay'ı, Doğan'ı; Hatice hanımı, Salih beyi, Mevhive'yi... Ve diğerlerini hepsininin kendine has bir dünyası, dünyaya bakışı vardı. Kimisine sıcaklığından dolayı, kimisine soğukluğundan dolayı yakındım ama eklemeliyim ki sıcaklık da soğukluk da ancak böyle anlatılırdı, ancak bu kadar hissettirilirdi.
Yazar: Dönemi, ülkeyi, şartları, zorlukları kısacası hayatı; çok farklı kişilikler üzerinden bir yol haritası çizerek eleştiriler yapmış. Bir çingene ile avare öğrencinin aynı zamanda bir işçi çocuğunun yollarını aynı sokağa çıkarmış. Kimisine zenginlik dar gelmiş, kimisine zenginler..! Kimisi akşam yemeğinin derdinde, kimisi başkalarının akşam yemeğinin derdinde. Yine de bir şekilde herkes kendi halinde mücadele ediyor hayatla.
Eser de mücadelenin haklılığından mı yoksa, mücadeleyi haklı kılandan mıdır bilinmez; Ankara'nın denizinin olmadığını hissettirir gibi hissettirmişti, o kavruk insanların umutlarını, gururlarını, çaresizliklerini, kibirlerini...
Dikkat, Rahatsız edebilir!
Bu benim ilk Küçük İskender kitabımdı. Okuyalı biraz olmuştu da inceleme yapmayı unutmuşum.
Kitaba gelirken başta yazdıklarının birbirinden bu kadar kopuk olması beni şaşırttı. Hatta ben PDF okuduğum için arkadaşıma resim atıp bu kitap böyle mi ben mi yanlış indirdim diye sormak zorunda kaldım. Ama sonra o kadar güzel yazılar vardı ki kitapta bazı şeyler için ancak bu kadar güzel anlatılırdı, dedim. Ayrıca kendine sansür koymaması da gayet iyiydi.
Geleneksel ile modern edebiyatın harmanlandığı enfes bir Turgut Ulucan romanı.
Bir kızılbaş köyünde yaşıyordu nergis. Onun yazgısı ile Necmi’ninki nasıl kesişti? Öksüzlük, ezilmişlik, horlanmışlık ikisinin de nasıl ortak kaderiydi?
Evet, bir köy romanı ve toplumsal gerçekleri anlatıyor Turgut Ulucan, ama çoğu toplumcu gerçekçi yazar gibi dili yavan değil. Bir solukta okutan akıcı, yalın, gösterişsiz fakat insanı etkileyen bir dil:
“Eğer bir köşede denk gelmiş de diğerlerinden ayrı konuşabiliyorsan bir yaşlıyla, o zaman eski sevdalar da anlatılırdı. Köy yeridir, herkes evli barklıdır. Ancak her evlinin de yaşlılıkta bile belleğinin bir yerindedir gençlik sevdası, hiç unutulmaz. Sevdiğiyle evlenen de pek nadirdir.”
Kitapta kendi hikayesini anlatan sadece Necmi; diğer kahramanları “iâhi anlatıcı”dan dinliyoruz. Neden nergis değil de Necmi’ye böyle bir ayrıcalık yapmış yazar, bilmiyorum ama sesini en çok duyduğumuz Necmi olduğu halde kitaba adını veren Nergis...
“Hiçbir kabus bu gece yaşadığı gerçekten daha korkunç olamazdı.”
