Doğrusunu söylemek gerekirse ben, düşünceleri öncelikle polemik içinde gelişen insanlardanım. Tek başıma kaldım mı, muhtemel fikir ve anlayışların az çok belirgin iskeletine duygusal malzeme sağlamanın ötesinde bir işe yaramadığı için her türlü yaratıcı düşünme süreciyle çelişen, ayrıca metafizik yapıma da pek uygun düşen bir inceleme tarzına kendimi kaptırıp gidiyorum.
Çünkü, benim görüşüme göre kendi konumunu korumaya çalışan çoğu insan eninde sonunda bunu yitiriyor. Olduğun yerde saymanın kesin bir yoludur bu. Yaratıcılığı arzulayan biri için durgunluk demektir.
Andrey Tarkovsky - İvan'ın Çocukluğu ile ilgili söyleyişinden...
Neden kendimi bu kadar kötü hissediyorum? Bu kadar bitkin? En azından rüya görür ve bazı rüyalarımda umutlanırdım. Fakat şimdi rüya bile görmüyorum. Korkunç, hayat çok korkunç!
Bugün, maddi mallara sahip olmakla manevi açıdan mükemmelliğe erişmenin asla at başı gitmediğini herkes bilir.Öyle bir ugarlık yarattık ki, artık bütün insanlığı yok etmekle tehdit ediyor