Üzüntü duymuyordu evet, acıyordu yalnızca.
Yalnız yaşamak iyi değildir." "Bu kıza dostluk duyuyorum ben." "Yeterli mi bu kadarı?" "Bu yeterli değil de insanın kendi daracık çevresinde yaşayıp gitmesi, hiç böyle bir duygu tatmaması mi yeterli?"
Bu işe neden giriştiğini bana bir daha anlat Kabrero" dedi adam. "Karımdı o!" "Bir sürü erkeğin karısı var." "O, benim karımdı." "Aynı kapıya çıkar." "Onu sevdim." "Neye yaradı peki?" diye sordu. "Nereden bileyim?" "İyi ama bu işe girişen sensin. Bir erkeğe, bir kadının ölüsünü koskoca bir dağdan aşağı sürükleten sevgi, nasıl bir sevgidir ki?" "Bilmiyorum. Başka sevgi tatmadım ben."
İyi bir karı" dedi ağabeyi "akıttığın değerli suyu emen, karşılığında iyi ürün veren bereketli bir toprak parçasına benzer; oysa Kızılderili bir kadın, ne kadar sulasan da suyunu boşa akıtan kurak bir tarladan başka nedir ki?" Hem sonra, aileye bir Kızılderilinin katılması herkese mutsuzluk getirecekti.
benliğinin tam ortasında açılmış bir yarayı andıran bu aşk, bildiği sözcüklere, okuyamadığı bütün o kitaplardaki sözcüklere sığmıyordu.
Kardeşler birbirine kin güdünce, kazıdan kilisenin payını isteyen bir rahip öldürülünce doğardı bu belalar; yitirilen haritalar, yitirilen inanç, yitirilen bağlılık.