Hemencecik biten ama güzel izler bırakan bir kitap .
"CARPE DİEM" der susarım .
Otoriter ebeveynlerin baskısı altında yetişen öğrencilere , yepyeni bir kimlik kazandırmaya atfen yazılmış bir eser .
Sevilmek , saygı duyulmak , kabul görmek , umursanmak . . . Çoğu mecrada insanların ihtiyaç duyduğu olmazsa olmazlarından .
Etrafımızda bize yol gösterme cürretinde bulunan bir sürü ses vardır . Konu komşu , eş , dost , akraba . . . Aman benden büyüktür der susarız , kırmayız . Yaşayacağımız hayatı , kuracağımız hayalleri dahi bazen yapamıyoruz , korkuyoru . Kanıtlama çabası gütmeden kendi kendimize konuşup konuşup 'keşke' diyoruz .
Demeyin ! Yaşamak istediklerinizi , yapmak istediklerinizi söyleyin , yapın ! Onlar değil siz yaşayacaksınız . Alıp verdiğiniz nefes sizin olduğu sürece kendi fikirlerinizi , isteklerinizi söyleyin . Başkalarının engelleri ile yıkılacağınıza kendi hatanız kendi yanlışınız ile kendi çukurunuza düşün .
Kim ne derse desin sözcükler ve fikirler dünyayı değiştirecek güce sahiptir .
Quintus Horatius Flaccus'a kadar uzanıyor: Carpe diem! (Anı yaşa)
Ölü Ozanlar Derneği'nde diyor ki: "Sadece bir tane hayatınız var ve şimdi yapmayacaksınız da ölünce mi yapacaksınız?
Hayati İnanç'ın da çok güzel bir felsefesi var: Anda harekete geç!
Namaz mı kılacaksın, hemen kalk abdest
