Al yazmalım....
Eskiden Asya'nın İlyas'la gitmesini çok isterdim. Yaşım ilerledikçe anladım ki; sevmek kamyona yazı yazmak değil, sahiplenmekti. Güvende hissettirmekti.O yüzden bilin ki sevgi emektir ve Cemşit'in hakkıydı.
okumadan alıntısından sevdiğim kitap / merak uyandırıcı
+1
Ve aşk, ya cinnetin olur ya cennetin!sh.14
Kendimi senden alamayacak kadar Fakir
Kendimi sana verecek kadar zenginim.!sh.61
Bir aşık en fazla, söyleyecekleri çokken susar! sh.72
Parlak sarı saçları, ışıldayan kehribar gözleri, al al olmuş yanakları, beyaz teni ve narin bedeni.. onu sadece güzel bir kadın olduğu için seviyorsun zannediyordum. Çünkü erkekler için sadece önemli olan dış güzellikti. Ama sonra anladım ki onun kalbine aşıktın.
zâhirî ilimlerle uğraşan bir âlim bana arkadaşlık yaptı ve bu esnada tarîkat yolunun tadını tattı. bir gün bana gelerek şöyle dedi: 'efendim, içinde bulunduğum işin uğraşısından beni kurtar ki sadece senin sohbetinle meşgûl olayım.' bunun üzerine ona şöyle dedim: 'bu arzû ettiğin şey hâyırlı değildir. içinde bulunduğun işte sebat et. şunu bil ki, yüce Allah'ın sana ayırdığı nimet mutlâka sana kavuşacaktır.' diyerek yaşadığı hâdiseyi aktarır ebû'l abbas el-mursî hâzretleri. bundan sonra söz konusu âlim şöyle der: 'bu hadise üzerine ebû'l abbas'ın yanından ayrıldığımda yüce Allah'ın, vehim ve vesveseleri kalbimden tamamen sildiğini anladım. ondan sonra kalbim dinginleşti, huzura kavuştum. artık tüm işlerimi yüce Allah'a bırakmıştım.'
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş.
Gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim.
Sayfa 128
Uzak Değil
On dokuz yaşındayken,hayattaki amacının üniversitede sosyoloji bölümünü kazanmak olduğuna karar verirdim.Batıya her gidişimizde öyle çok aşağılanmış,dışlanmış,yabancılık çekmiştik ki içinde bize yapılanların nedenini anlamak,öğrenmek istedim.
Bu yaşlarda üzüntülü hatıralardan uzak durmak gerekir.Ama ben geçmişi unutamıyorum.Okuldan edinemeyeceğim bazı bilgiler olduğunu anladım.Çocukluğumun.
aile gezintilerini zehir edenlerle,şiveli konuşmamı sırıtarak dinleyen. taksici
lerle,”Doğulu musun” diye soran sınıf
arkadaşlarımla,tipime bakarak ev kirasını yüksek tutan dinazorlarla ödeşmeliydim
Sayfa 80 - YkyKitabı okudu
" İlk defa anladım ki, paylaşabilmek için insanın simidinin olması yetmiyor, kuşlara da ihtiyaç var. Üstelik kimin kime teşekkür edeceği de belli değil. "
Sayfa 45Kitabı okuyor
“o öyle biri değil.” diye diye bazı insanları zorla sevmişim. gerçeklerden kaçıp hayale sığınmışım. ama artık anladım ki karşımızdakiler bizi değil, biz kendi kendimizi kandırıyoruz, “öyle değil.” diyerek. hepsi tam da “öyle” aslında…
İnsan Neyle Yaşar? | Tolstoy
Anladım ki; Tanrı insanların birbirinden ayrı ayrı değil, tek vücut olarak yaşamalarını istediğinden, her birine kendi ihtiyaçlarını değil; hepsi için gerekli olan şeyleri ilham ediyor.
Anladım ki; insanlar kendilerini düşünerek yaşıyor gibi görünsede gerçekte onları yaşatan tek şey sevgidir. Kim severse Tanrıya yaklaşır; Tanrıda ona yaklaşır. Çünkü o sevgiyi yaratandır.
Anladım ki...Meğersem milleti memnun edecem diye kendimi kendi değerimi kaybetmişimm..
"hiç böyle olacağını düşünmemiştim,senden ayrıldığım ilk günler kuş gibi hissetmiştim kendimi,sana da kendime de iyilik yaptığımı düşünmüştüm ta ki ufacık bir şey beni darmadağın edene kadar,sana ait ufacık bir toka o gün,işte o sabah seni ve neleri kaybettiğimi anladım..."
Yenilmiş çıkılan bir harpte esir düşen bir subaya harp ettiğini hatırlatmamalı… Artık ne değeri var? Yenisine başladık. Harp etmek eskiden erkekçe bir işmiş. Şimdi insanca bir iş… Kadınlar bizden daha iyi dövüşüyorlar. Miting yapıldığı zaman burada olup Sultanahmet Meydanı’nı görmeliydiniz. Siyah çarşaflı bir kadın kalabalığı, memleketin üzerinde bir an siyah bir bayrak gibi dalgalandı. Bazı hareketler, o hareketin şeflerine neden o kadar büyük değer verdirebiliyor, ben işte o gün anladım. Miting tepeden tırnağa kahramanlıktı. Belki Fransa’da, İngiltere’de aynı iş bu kadar dehşetli, güzel, bu kadar heybetli olmaz. Şefler, işte bu halk kahramanlığını temsil ettikleri için erişilmez görünüyorlar. Kişiliklerinde gülünç yönleri olsa bile… Benim muharebe edişimle, sizin Avrupa’da rahatça yaşamanız şimdi artık aynı şey… “Harpte değildim” diye hiç üzülmeyin. “Sultanahmet Mitingi’ni görmedim”diye üzülmelisiniz! Kadınlar, muhallebici dükkanlarında, tiyatrolarda kendileri için gerilen kafesleri, tramvaylarda, vapurlarda çekilen perdeleri bir yıkış yıktılar ki… O gün Nedime benden daha erkekti vallahi… O zamana kadar “Erkek işlerine aklım ermez” diyen bir kadın… Bu sözle biraz da övünen bir İstanbul hanımı… Şimdi buraya geldikçe bana mürekkepten, kağıttan, baskı fiyatlarından, bayi hesaplarından, dahası dünya siyasetinden söz ediyor.
Sayfa 128
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş.
"Anladım ki bazı şeyleri görmek için karanlığın içinde olmak gerekti. Tezat gibi, farkındayım. Ama karanlık yoksa ışık da yoktu."
Sayfa 79Kitabı okuyor
