Bu dünyanın sizinle derdi hiç bitmeyecek. Bitti dedikçe henüz yeni başladığını fark edeceksiniz. Yeri gelecek nefessiz kalacaksınız, yeri gelecek hissiz. Bu dünyanın sizi öldürmeyeceğini anlayacaksınız. Belki ölümden korkacak belki de bir sabah uyanmamayı isteyeceksiniz. Hayatın cezanızı ağır kestiğini bilecek ama hiçbir şey yapamayacaksınız. Ölmekten daha büyük bir ceza olduğunu anlayacaksınız yaşamanın. Öğrendiğiniz her yara tecrübeniz olacak. Yaralarınız ne kadar çoksa acıma duygunuz o kadar azalacak. Zamanı gelecek “benim baş edebildiğim şeyle herkes yüzleşebilir” diyeceksiniz, zaman gelecek “ yaşadığımı kimse yaşamasın” diyeceksiniz. Siz düşe kalka, itile kakıla yaşamayı öğreneceksiniz. Sonu herkes hak ettiğini yaşasın’a çıkacak ama kimse hak ettiğini yaşamayacak.
youtu.be/1MGtD6eoMxg
Dostların çokluğu ile yalnızlığın mevcudiyeti arasında hiçbir alaka olmadığını zamanla anlayacaksınız.
Sayfa 159
Daha sonra, üniversitedeki kalkülüs dersi geldi, onunla birlikte de bütün umutların yıkılışı. Bütün lise yıllarında kalkülüs bir altın yüzük gibi gözlerimizin önünde sallandırılmıştı. Öğretmenlerimiz bize ondan bütün matematiksel bilgilerin kilit taşıymış gibi söz etmişlerdi. Kalkülüs ötesinde de analiz konularının var olabileceğine dair onlardan en ufak bir işaret gelmemişti . "Kalkülüs alınca matematiğin gerçekten ne işe yaradığını anlayacaksınız." demişlerdi.
