Her gün yanımızdan geçip gidiyor dünyanın bereketi; her gün açıyor çiçekler, parlıyor ışık, gülüyor sevinç. Bazen minnettarlıkla doyasıya içiyoruz bu bereketi, bazen de bıkıp hırçınlaşıyor, adını bile anmak istemiyoruz, oysa etrafımızda her daim bir dolu güzellik var. Zaten sevincin en güzel tarafı, tesadüfi ve bedava olmasıdır; özgürdür sevinç ve Tanrının armağanıdır herkese, ıhlamur çiçeğinin esip gelen kokusu gibi.
Kostantinopolis'in azgın yurttaşları Tanrı'yı anmak üzere ağızlarında lezzetli bir şarap tadı hissettiklerinde nedense hemen Tanrı'yı unutuverirler.
Seni anmak da güzel, seni beklemek kadar…
Neyse, kötü kişileri anmak neye yarar ?Tanrı onların yaptıklarını görür ve cezalarını verir. Onları şeytanlar sever.
Sayfa 91Kitabı okudu
hayallere dalmak ya da geçmişini anmak yalnızlığını gidermese de geçici bir huzur veriyordu ona
Anmak buluşmaktır bir bakıma.
Unutkanlıksa özgürlük.
