Meğer bir melek olmazsa,çocuklar
uçamazlarmış,kanatlarına tutunur,
annesinin, çıkarmış gökyüzündeki yolculuğa...
Üstünü başını dağıtan çocukların
tercümanıdır anne,çünkü şefkat eliyle
dokunur sakınır,çünkü anne kıyamazmış,
bu masum canlıya...
Jet hızıyla acele edermiş çocuklarına,
çünkü anne üzülürmüş,eğer çocuklarına
bir şey olursa diye ağlaya ağlaya...
Gönlünü çocukları için açarmış,
çocuklarını geleceğe hazırlarmış,
tutunsun diye hayata...
Anne!Benim dağ gibi yârim,benim
erkek çocuklarının ilk aşkı,
beni hiç bırakma...
Ne yapar eder canından verirmiş anne,
çocuklarını hiç bırakmazmış herkes
bıraksa da...
Utanma anne!
Cennet kokan ayaklarını öpeyim
Beni götür cennet kokan kalbine...!
Şair Ruhlu