Bizim okumamak gibi bir lüksümüz olamaz.
Okumak bizlerin köleleştirilmekten kurtuluşumuzdur. Bunu unutmayın.
Siz okumak isterseniz, size sizden başka kimse engel olamaz.
Evet, birbirimize yardımcı olmak, her zaman gerçekleri olduğu gibi söylemek olmayabiliyor.
Yılmak yok arkadaşlar. Allah anne babalarımızı bizlere emanet etmiş. Geceleri üstünüz açıldığında, onlar gelip sizin üstünüzü örtüyordur. Ya onların üstünü kim örtecek? Etrafınıza bakmayın. Tabii ki siz örteceksiniz. Yalnızca bu da değil. Onlar bazen yaşları gereği iyiyle kötüyü karıştırabilir. Onlara örnek olup, küçük, tatlı uyarılarla göz kulak olun, sahip çıkın. Anne babanız olur ya, tartışabilir, küsebilir. Onları barıştırmak, aralarını bulmak da size düşüyor.
Yok canım; bu büyükler sizler olmasanız kendi başlarına akıllı uslu durup bir şey yapamazlar. Elden geldiğince onları yönlendirip bazı konuları öğretmeliyiz. Yoksa, "Biz kocaman adamlarız, kadınlarız!" diye komplekse girip bir şeyler öğrenmekten utanacaklar.
Arkadaşlar! Size çok iş düşüyor. Büyüklerimizin aslında yardıma çok ihtiyacı var. Birilerinin onlara yol göstermesi lazım. Yoksa, ohoo...
Kim bilir en son ne zaman bir kitap okumuşlardır? Allah bilir. Üşeniyorlar mı? Elinize onların hoşuna gidebilecek bir kitap alın ve yanlarına gidip okumaya başlayın. Önce televizyonu kapatmanız gerekecek. Direnebilirler, ama siz yılmayın.
Eminim çoğunuzun anne babası, öğretmenleri, size neyi nasıl yapacağınızı söyleyip duruyordur. Onlara, "Bir saniye!" deyin. "Durun! Biz daha genciz, bazı şeyleri yanlış yapabiliriz!" deyin.
Söylemek kokay tabii... Bakalım onlar zamanı iyi değerlendirip doğru kararlar verebiliyorlar mı? Yoksa durmadan televizyon seyredip, yemek yiyip, konuşup duruyorlar mı?