Bırak
Bırak o kordonu dedin, bıraktım ve çıktım dünyaya
İlk zorluğu buyurdun, memeyi bırak dedin, uzun emdimdi eminim.
Köyü bırakıyoruz dediydi baban biraktı hepimizi şehire
Saçını bırak, dedi annen berberde her sabah zor olur
Her gün taraması, başlarken ilkokula.
Ne berberi unuttun ne o günü.
O gün bugün saçın bir anlamı yok sende, arada
BİR AVUÇ İNANAN İNSANLAR İNSANLIĞA ÖRNEKTİR .
🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲
Uzun Bir
Gecenin
Ardından
Dakyanustan
Allah 'u Teâlaya
Kaçan Gençler
Ashab-ı Kehf Kıssası
Ashâb-ı Kehf, putperest bir hükümdar olan Dakyanus devrinde Tarsus’da yaşamış, îman ve tevhîd mücâdelesi vermiş olan sâlih gençlerdir. Zalim kral Dakyanus'un Ashâb-ı Kehf'e karşı sunmuş olduğu puta tapma teklifine karşı
çocuk yaşta evlenip ve çocuk denecek yaşta anne olunca, hayatın güzelliklerini kaçırıp bir telaşla geçip giden zamana yenik düşüyorsun...
sonra bir bakıyorsun ki, herkese yetişip kendine geç kalmış yaşa gelmişsin.
ve bakıyorsun, hayatı hep eksikleri ile yaşamışsın.
hayatını adadığın kişiler tarafından hiç anlaşılmamış, değer görmemişsin.
artık gerçeklerin daha çok farkına varmış olsan da, kaçırdığın hayatı yakalamak için oldukça geç kaldığını anlıyorsun.
sonra birşeyler oluyor, birden bire çorak bir tarlaya dönmüş kalbine birileri dokunuyor ve hayat veriyor. o çorak topraklar birden gül bahçesine dönüşü veriyor...
dönüp arkana bakıyorsun, simsiyah renge boyadığın duvarlar yıkılmış, ardında bıraktığın tozlu yollar çiçeklerle bezenmiş...
yaşın kaç olursa olsun, kalbinde cıvıl cıvıl şen şakrak bir şarkı başlıyor.
ve öğreniyorsun "aşk, gönlünü oyalayıp, hovardalık çapkınlık yapıp, sözünde durmayanlar, bir varmış bir yokmuşlar için değil... aşk yalnızca iki yalnızın yanyanalığı içinmiş..."
emina
📷 Saat kaç olursa olsun günü güzelleştiren şeyler için uykusuz kalmaya değer
Çok Değiştin Kimi Örnek Alıyorsun?
Asrısaadette doğan on binlerce yıldız var ama
Onlar rasululahın semasında parlayan ilk yıldızdırlar.
En önce O.Fahri kâinatın muhterem zevcesi.
İslamdan önceki vasfı Tahire yani temiz;
İslamdan sonraki vasfı Kübra yani büyük.
Müminlerin annesi Temiz ve büyük Hz.HATİCE.
Anneleriyle birlikte islama girdiler peygamberin gül çiçekleri.
Rukayye,
Anneler Günü...
Açma kapımı, üşür yaralarım anne...
Aklımın yangınlarına inat üşür yüreğim.
Sorular, öğütler, dersler, kaybedişler…
Titrek yüreğimde değeri yok hiçbirinin.
Kapımı açan asi rüzgâr, içeri savurur anılarımı.
Pervasızca odama dağılır zamanlar.
Annemin kızgın sureti canlanır içimde.
“Toplayacağım anne”,
“Çocuk yanımı bulabilirsem, düzelteceğim
Anneme "Aşk tam olarak nasıl bir duygu?" diye sormuştum.
- Kolluklarını çıkardığımız günü hatırlıyor musun?
- Evet.
- O gün ne olmuştu?
- Yüzmüştüm.
- Doğru. İnsan bir kere yüzmeyi öğrenirse, bir daha unutmaz değil mi?
- Unutmaz anne.
- Peki… Geçen yaz ne olduğunu hatırlıyor musun?
- Ne oldu?
- Ayağına kramp girdiği için az kalsın boğuluyordun. Yüzme bilmene rağmen… Aşk, tam olarak böyle bir şey.
Sayfa 14 - Karakarga YayıneviKitabı okuyor
Annem ve babam ayrıldıktan sonra babam birkaç sokak ötede bir eve taşınmış. Annem ise hali hazırda yaşıyor olduğumuz evimizde kalmış. Onunla son konuşmamız kelimesi kelimesine aklımda olmasına rağmen annem
sanki o gün benimle o şekilde konuşan kadından bir başkasına dönüşmüş. İkisinin de her hareketinde gördüğüm mahcubiyet ve üzüntü beni her ne kadar şaşırtsa da ben
o çocuğum işte. Her gece anne ve babasını bekleyerek uyuyakalan o küçük çocuğum. Doğum günü her seferinde unutulan o küçük çocuğum ben. Annemi biliyorum, babamı
tanıyorum. Hayatın beni yine aynı noktaya sürükleyeceğine eminim ama işte buradayım, istenmediğimi öğrendiğim ve bu sebeple terk ettiğim o evde, evimdeyim...
EFELYA'dan...
........
Elif, Ferhat'ı daha yakından tanımak için, çocukluğuna dair hatıralarını anlatmasını istedi ondan; sonra sesine bir avuç fesleğen katıp:
“Dur, önce anneni anlat, çok merak ediyorum, yaşıyor değil mi?”
“Yaşıyor değil mi?” cümlesiyle Ferhat birdenbire dağılmıştı.
“Hayır, yaşamıyor; çocukken kaybettim
Yazarın Anlatımıyla
(7 Ekim, 2007)
Yağmurlu bir kış günüydü. Küçük Kumru 7 Ekim tarihine girdiklerini fark ettiği andan beri heyecanlıydı. Binada duyduğu her kapı sesi, merdivenlerde duyduğu her ayak sesi
onu hareketlendiriyordu. Bugün onun doğum günüydü. Annesi ve babası evlerine çok yakın çalıştıkları için sık sık eve gidip geliyorlardu. Kumru altı yaşında olmasına rağmen anne ve babası için bu evde tek kalmasına yetecek bir
yaştı. Altı yaşında olmasına rağmen bütün bir günü evde tek başına geçirebiliyor ve bundan üzüntü bile duymuyordu. Yeri geldiğinde anne ve babasının gecikeceklerini anlayarak yatağına yatıyor ve akşam uykusuna bile kocaman bir evde tek başına dalabiliyordu Kumru.
Oysa bugün onun doğum günüydü. Bugün olmazdı. Bugün tek başına uyuyamazdı.
Bir süre umutsuzca birkaç şifre denedi. Uraz'ın ilkokul ve lise okul numaraları, doğum tarihi, anne ve babalarının isimleri...
En sonunda "05092011" yazdı ve Uraz'ın bilgisayarı bu şifreyle açıldı,
"Başka ne olacaktı ki..." dedi Araz yüzünde acı bir gülümsemeyle, bu tarih anne ve babalarını kaybettikleri tarihti.
Araz bilgisayar açılır açılmaz ne yapacağını bilemeyerek ekrana baktı. Ne yapacaktı şimdi? Uraz hangi uygulamaları kullanıyordu ki? Gözleri bilgisayarın ekranında, uygulamaların üzerinde dolaşırken Uraz'ın bilgisayarında Instagram'ın uygulaması olduğunu gördü. Sabırsızca uygulamaya tıkladı ve açılmasını bekledi. Tek dileği bu
uygulamada Uraz'ın hesabının hala açık olmasıydı ve o dilek en kısa sürede gerçek oldu... Uraz'ın hesabı açıktı. İstemeye
istemeye de olsa Uraz'ın mesajlarının olduğu sekmeye girdi. En son mesajlaşma "enkazaltindakilertv" isimli bir sayfa ileydi.
Araz merakla o mesajlaşmaya tıkladı. Sadece iki mesaj vardi. İlk mesaj Uraz tarafından atılırken diğer mesaj karşı taraftan gelmişti.
"Uraz Kayalar, 20."
"Sevgili Uraz Kayalar, yüzlerce yarışmacı adayı ile birlikte ilk elemeye katılmaya hak kazandınız. 9 Ekim günü saat 16.00'da aşağıdaki adreste olmanız halinde ilk elemeye katılabilirsiniz. Bol şans."
Uzun bir pazar günü daha geçip gitti, anne şimdi toprağın altında yatıyor, ben işime döneceğim, sonuç olarak değişen hiçbir şey yok, diye geçirdim içimden.
Sayfa 28Kitabı okudu
Bir anne,zorunluluklarıyla başlıyor hayata…Mecburiyetler,ilkin muhabbeti öldürüyor….. Çoğu kez akşama kadar içten bir gülümseme uğramıyor annenin yüzüne… Bir an önce günü bitirmenin ve akşamın son demlerinde bir-iki saat başka bir role geçmenin telaşesinde… Zihni ve hayatı öylesine darmadağınık ki, ne çocukların hayatına dahil olabilecek kadar cesarete, ne de onları hayatının tamamında hayal edebilecek kadar erginliğe sahip olabiliyor…..
