Annem, çocukluğumda ya da genç kızlığımda ne zaman ağlasam sakinleştirmeye çalışmazdı. "Ağla kızım," derdi. "Ağla ki akıt dünyaya kinini ve kederini. Sıkıntılar ve dertler kalbine tamamen çöreklenirse bir zaman sonra gözyaşları da rahatlatmaz seni. Bu yüzden tutma o yaşları, ağla en derinden." Her zaman uyduğum anne öğüdü herhalde sadece budur.