''Lareau orta sınıfa özgü çocuk yetiştirme tarzını ''işbirliği odaklı eğitim'' olarak adlandırıyor. ''Çocuğun yeteneklerini,görüşlerini ve becerilerini'' etkin biçimde ''destekleme ve değerlendirme'' çabası. Yoksul anne babalar ise, tam tersi, ''doğal gelişim başarısına'' yönelik bir strateji izlemek eğiliminde. Sorumluluklarını çocuklarına
Sayfa 80Kitabı okudu
Yeryüzünde genç ve güzel bir anne ile kucağında sağlıklı çocuğu kadar büyüleyici bir şey daha var mıdır sahiden?
Sayfa 64Kitabı okudu
Annemi,babamı,sevgilimi,engellileri,çocukları..ve daha ''özel bir günü'' olan her türü,cinsi tek bir günde hatırlamak istemememi destekleyen bir yazı.
(Banu Avar Facebook sayfasından alıntıdır)
''Tartışmayı bilen'' herkesin okumasını ve görüşünü belirtmesini dilerim.
Geçmişten bir yazı..,
O 1864 de doğdu. 41 yaşında annesini kaybettiğinde ABD
Canım Kızım;
Meğer sanaymış yolculuğum. Burgun kendime neden yasadığımı sordum; bir anlamı olmalıydı basımdan gecen onca şeyin; bir karşılığım olmalıydı hayatta.bu soruyu sorduğumda kendime yirmi üç yasındaydım. Ellerim yaslanmamıştı henüz ama soluk soluğa kalmış yorgun bir çocuktum, bildiğim her şeyden, herkesten uzaktaydım..
Yalnızlık,
''Gençler bir meslek sahibi olmak için senelerce tahsil yapıyorlar, ancak aile kurmak ve anne baba olmak için bir eğitim almıyorlar. Bu konularda kitap okuyan, evlilik okullarına ve anne baba okullarına devam eden gençlerin sayısı oldukça az. Evlenip, çocuk sahibi olunca kendi anne babalarından gördükleri hataları farkında olmadan tekrar ediyorlar. Çalışan annelerin çocuklarına ya bakıcı ya da büyük anne bakıyor. Anne babalar çocuklarını yeterince tanımadan çocuklar büyüyor, okula başlıyor, elektronik bakıcılarla (televizyon, İnternet, akıllı telefon vs.) vakit geçiriyor.''
Anne babalar, erkek ve kız çocuklarını o kadar çok başıboş bırakıyor ki şaşırmamak elde değil. Hele bir de anne babası ayrı yaşıyorsa erkek ve kızlar umursamazlığın, vurdumduymazlığın, " özgürce yaşamanın ", sınır tanımamazlığın dibine vuruyorlar...
img-0.onedio.com/img/719/bound/2...
İşte orada. Orası evimiz. Bizler oradayız. Sevdiğiniz herkes, tanıdığınız herkes, duyduğunuz herkes, gelmiş geçmiş tüm insanlık hayatlarını orada yaşadı. Bütün neşe ve kederlerimiz, kendinden emin binlerce din, ideoloji ve ekonomik doktrin, bütün avcı ve toplayıcılar, bütün
Baştan sona şiddet içerikli çizgi filmlere ve bilgisayar oyunlarına çocuklarını en korumasız dönemlerinde teslim eden anne babalar, çocukları üstü başı yırtılmış olduğunda veya arkadaş grubu diye bir çeteye dahil olduğunda nedense bunun müsebbibini ev içinde değil de ev dışında aramaktadırlar.
Evinizde mutlaka kitaplar bulunsun.Küçük parlak kaplı ya da deri ciltli olmaları önemli degil.Birçok araştırmaya göre kitapların varlığı bile çocugun sözel becerilerini ve dil sevgisini arttırmaya yetiyor.Hatta bazı araştırmalara göre,kimse elini sürmese dahi evde kitap bulunması ise yarıyor.Çocugunuza ögreteceginiz kitap sevgisi,ömrü boyunca hatta bilgisayarı keşfettikten sonra bile sürecektir.
İlkokul hayatımızın ilk başlangıç noktasıydı. Okula gittiğimiz ilk günü, belki de hepimiz hâlâ anımsarız: Yüzlerce çocuk okulun bahçesinde acemice sıraya girmişler; sınıflara dağıtılmayı bekliyorlar; ağlayanlar sızlayanlar, annesini isteyenler... Çocuklarının yanındaki anne ve babalar büyük bir ciddiyet içinde, çocuklarının sınıflara dağıtılmasını beklerdi ve çocuklar sınıflara dağılırdı. İşte, hayatımızda yeni bir dönem başlamıştı artık!
Sayfa 39 - Birharf YayıncılıkKitabı okudu
Korku
Eğer gerçek korkuyu görmek istiyorsanız, o çocukların anne ve babalarının gözlerinin içine bakmanız yeterliydi. Korkuyu anne ve babalar emiyordu ki, çocuklarına kalmasın.
Antropologlar çekirdek ailenin anne, baba ve çocuktan oluştuğunu söylemezler. Hayır, çekirdek aile anne ve çocuktan oluşur. Babalar gelirler ve giderler. denize açılır ya da savaşmak için giderler ve çoğunlukla da evlerine geri dönmezler. Ama anne ve çocuk sonsuza dek birbirlerine bağlanmıştır. Anne ve çocuk en eski bütünlüktür.
Sayfa 253 - Doğan KitapKitabı okudu
