Anne,kapıyı açtığında burnuna gelen kakaolu kek,börek kokusudur. Mutfaktaki ses,evdeki müziktir. Seni gördüğü her an,eşsiz bir eseri izliyor gibi bakan sıcacık gözler,bitmek tükenmek bilmeyen sevgidir. Anne varlığında bilinmeyen, yokluğunda boşluğu en derinden hissedilendir. Telefondaki endişeli ses,tüm gece yüreği ağzında bekleyenindir.
Dünya hoştur şarap gibi döndürse
Sevgili boştur kolunda gezdirse
Sevmek başka bakmak bambaşka
Sevda yapmak acıtır da soğutur
Ölüm gibi ?
Ölmesende öldürür zaman gibi?...
Zamana yenik düşen bedenimle yanına gelsem
Bütün herşeyi silipte hani
Sanki hiç tanışmamış da iki sevgili gibi
Baştan başlasam okumaya baştan yazsam herşeyi
En çokta seni karalasam gönlüme
En çokta hani o bırakıp gittiğin günü resmini karalasam
İlk defa dünyaya göz açtığım gibi ağlasam
Ama bilsemki seni annem gibi bağrıma bassam
Bir çocuk gibi neşeli buyutsen yüreğimi
Ama ellerimi hiç bırakmadan gözlerini hiç ayırmadan anne şefkati baba yüreği gibi
Gölgemi aydınlatsan
Beni yarınlara umutla doldur
Ben artık yırtık resimlerin değil
Gökyüzünde kalmış kanatlarımın
İçimdeki buruk yaşantının mutlulukla getirdiği tabloyu assam duvarıma
Ateşinin sıcaklığında hayran gözlerle izlesem ömrünce ellerimi bırakmadan anne özlemiyle baba şefkatiyle senin merhametli gözlerinde
Bir saadet bir mutluluk la kadim kalsam hani