Anneciğim babacığım
siz bu dünyada değilsiniz
artık birer melek oldunuz
fakat varlığınızı her yerde
hissediyorum görünmez
varlığınız hep benimle...
Hanife Çıta - EKİM
Bugün aracı bir kurumla anneme mısır ve sebze meyve çeşitlerinden gönderdim..
Şu mısırlara ne kadar çok sevinmiş resmini attı.
Ah anneciğim ah! senin bu kadar sevineceğini bilseydim kamyonu dökerdim evin önüne..
Dünyanın en geri zekalı adamıyım ben,
iş güç şu bu derken o kadar çok şeyi pas geçiyoruz ki..
"Anneciğim," dedi Matilda. "Yemek odasında yemeğimi yerken bir yandan da kitap okumam sizi rahatsız eder mi?"
Sayfa 31Kitabı okudu
Anneciğim
Kışın kar yağdı mezarına
Üşüyorsun şandım
Yaz güneşi vurdu toprağına
Sıcaktan terliyorsun sandım
Kapanıp mezarına sarıldım
Hissediyorsun sandım
Çok ağladım
Üzülüyorsun sandım
Biraz gülsem, seni
Unuttuğumu düşünürsün
sandım
Seni öyle çok özledim ki
hisseder de
Her gece rüyalarıma gelir sandım
Ne hasretin dindi ne sen
GELDİN.
Hikayeli Şiirler-14) Bir Anne-Kız Hikayesi....
Anneciğim sen gittin ben bittim
Kayboldum yittim
Hep derdin ya sen
“İyi insanlara rast gelesin kızım." diye
İyi insanların nesli tükeniyor be anne!
Dünya her geçen gün gidiyor kötüye
İnsanı çıkarıyorlar çileden durduk yere
Sabrını taşırıyorlar habire
Yıllar var ki iyi olmayı seçtim ben
İçim de dışım gibi gerçekten
Siz hiç su içen insana dokundunuz mu?
İşte ben bu örnekteki kişiyim
Gözümde tütüyorsun canım annem
Gel artık ya da ben geleyim yanına dur sen...
hanife çıta- EYLÜL
Hikayeli Şiir Dizisi- 14Kitabı okudu
5 dakikanızı ayırın ve okuyun lütfen
Dr. Ali Taşcı Bey, yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
Birkaç yıl önce, bir vilayetimizde, bir bakanlığın il müdürüydüm. Bağlı bulunduğumuz genel müdürlük, başka üç ilin de il müdürüyle birlikte beni, diğer bir ilimizde personel almak üzere görevlendirdi. Biz dört arkadaş birleşerek sözünü ettiğim şehre gittik. Önceden bizim için ayrılan misafirhaneye
Anneciğim ancak sen içten ve derinden
Anladın inceliği.
Sayfa 342 - Beyan Yayınları, 11. Baskı.Kitabı okudu
Korkuyorum anneciğim ellerin nerde?
Avrupa'da gazeteler Türk takımlarına mağlup oldukları zaman “Anneciğim Türkler” manşetini atarlar. Bu 15-16. yüzyıllardan kalan ve o dönemki İtalyanlar'ın Türk ilerlemesinden duydukları korkuyu ifade eden bir deyimdir. İ
Anneciğim çok yalnızım, tek başınayım, acılar içindeyim, kimse anlamıyor, kimse sormuyor... Her gece, yatağımda ağlıyorum, kimse fark etmiyor bile... Bana bir omuz ver...
Sayfa 109 - Doğan KitapKitabı okudu
Oldukça etkileyici bir hikaye…
Pakistan’lı Doktor İşan Hüseyin, çok zor ulaşılan başarılara sahip ünlü bir doktordur. Yaptığı büyük başarı ve hizmetlerden dolayı, uluslararası konferanslar için zorunlu uçuşlar yapıyor ve bu seyahatlerde ilginç olaylara şahit oluyordu.
Dr. İşan Hüseyin ilginç bir hatırasını kendisi şöyle anlatıyor:
“Bir gün uçakla bir şehirden, başka bir
16. yüzyılda Avrupalı anneler çocuklarını Türkler'le korkutuyorlardı. "Anneciğim Türkler geliyor" sözü o günlerden kaldı.
