Jean-Louis Fournier genellikle kendi yaşamından yola çıkarak yazıyor. Kuzeyli Annem'de alkolik eşinin eksikliğini kapatmak amacıyla didinip, ailesine sahip çıkan annesinin hikâyesini anlatıyor.
Kitabın sonlarına doğru diyor ki:" Kendisini yücelttiğim için beni suçlayacak mı?Satır aralarını okumayı bilecek, bu kitabın bir ilanı aşk olduğunu, öğretmenimizin Anneler Günü için dikte ettiği övgü sözleri hariç, onu sevdiğimi asla söylemeyen benim hatamı telafi ettiğimi anlayabilecek mi?
Bunları onu yeniden yaşatmak için yazdığımı anlayabilecek mi?
Çünkü onu özlediğimi." syf 142
Anneler için ne söylesek az.Fournier de Kuzeyli Annem ile vefa borcunu ödemiş sanki annesine.Kitabı okumaktan zevk aldım.️