Annem beni gösterip 'Biraz içine kapanıktır' derdi.
Oysa ben 'Dışıma kapalı, içime açıktım'.
Kimse bilmezdi...
Annem derdi zaten:
''Dokunduğun her şeyi bozuyorsun! İyi bakmıyorsun eşyalarına.''
Haklıymış... Bedenimi de bozmuştum...
Sayfa 341Kitabı okudu
Annem bana, ''Asker olursan, general olacaksın. Rahip olursan, Papa,'' derdi.
Bense ressamdım ve Picasso oldum.
-Pablo Picasso
İnsanoğlu her şeye alışır, derdi annem. Yerini dolduracak birkaç şey bulduğu sürece, insanların nelere alışabildikleri gerçekten şaşırtıcı.
Sayfa 308Kitabı okudu
Küçükken, yükünün altında çırpınan bir karınca misali, ayakta durmaya çalışan anneme "Aman ne takıyorsun kafana, boş ver de gitsin!" derdim.Annem ise çaresizce "Keşke boş ver demekle geçseydi kızım." derdi.
Şimdi büyüdüm ve anladım.Keşke boş ver demekle geçseydi anne.
"Küçükken annem,yerde ekmek görünce: 'yükseğe koy kuşlar yer' derdi.Sevdiklerimizi hep yüksekte tuttuk,acaba kuşlar mı yedi? "
Can YÜCEL
"Birini sevmek onu kültürüyle birlikte sevmektir, derdi annem."
"Büyük olsun oğlum seneye de giyersin" derdi annem
"Seneye de giyer, iyi oldu" diye mutlu olurdu babam
Bu yüzden;
Hep bir beden büyük geldi bu hayat bana
Bu yüzden;
Hep bir beden dar geldim, ruhumu anlamayanlara...!
Çocukken paramız yokken kitaplara özlem duyardım annem üzüldüğümü her gördüğünde "bilgi denizinde yüzüyorsun, hayallerinde bir kitap" derdi. Şimdi büyüdüm artık onca kitabım var onlar bana özlem duyuyor tozlu raflarımda. Hayallerim değisti, ben değistim mutsuz büyümeler size.
Jack Kerouac Kendini Anlatıyor
Ben hayatım boyunca pranga mahkûmiyetlerinden kaçan köksüz bir ağaç oldum. Ne durmayı ne de aynı yolu ileri geri kat etmeyi severim. Bana sorarsanız, gerçek yaşam hiç durmadan dosdoğru denize doğru gitmektir. Öyküler söylemek, öyküler dinlemek, öyküler yaşamak…
Benim öyküm de onlardan biri. Her zaman gizlice
Küçükken annem: yerde ekmek görünce 'yükseğe koy, kuşlar yer' derdi. Sevdiklerimizi hep yüksekte tuttuk acaba kuşlar mı yedi?
Can Yücel
"Ahmet Şerif İzgören'in yaşadığı ve İngiliz profesörlerden haftalarca öğrenemediğim şeyi bir taksiciden 5 daikada öğrendim diye tarif ettiği bir hayat dersi...
"Toplantıya gideceğim. Baktım geç kalma ihtimalim var, bindim bir taksiye, muhabbetçi bir arkadaş. O anlatıyor ben dinliyorum. Tam işyerinin önüne geldik. Ankara'da
Annem için ben Catherine'dim. Takımım bana Cat derdi. Yaşayan ölüler için ise ben Kızıl Melek'tim.
