Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
1
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
İçerde konuşulanları duyabilmek için kulağımı kapıya, anahtar deliğine dayadım. Bütün ayrıntılarıyla annemin bir sözü kulağımda. Annem, babama diyor ki:
- Oğlum yatılı okulda okuyor ya, onun için gözlerim açık ölmüyorum...
Oysa ben okuldan kaçmıştım, bir daha da okula dönmek olanağım yoktu. O denli çok zaman geçmişti ki, dönsem bi le artık beni okula bir daha almazlardı.
Benim okul kaçkını olduğumu ne annem, ne babam bili yordu. Annemi ölüm döşeğinde kandırmıştım; bu bana çok ağır geldi. Okuyabilmek, okula gidebilmek için çırpınmamın tek ve baş nedeni, işte kapı arkasından duyduğum, annemin bu son sözleridir. Kendimi anneme borçlu, sorumlu, yükümlü bulu yordum. Ne yapıp edip okumalıydım. Annem o sözleri söy lemeseydi, ben de o sözleri duymasaydım, bir daha hiç oku la gidemezdim, okuyamazdım.
Babamın sakin ve uyumlu yaratılışıyla
gidiyordu bir şekilde evlilik. Babam; her ay maaşını
annemin eline takır takır sayıyor, yol ve kahvehane parasını
annemin layık gördüğü rayiçler üzerinden uslu uslu alıyor,
etliye sütlüye katiyen karışmıyor, her türlü küfür, hakaret
ve itilip kakılmayı sineye çekiyor, yine de anneme sesini
çıkarmıyordu. “Deliyle deli olunmaz” sözü babamın diline
pelesenk olmuş, evlilik yaşantısı bu felsefe üzerine inşa edil140
mişti. Uymuyordu babam anneme. Katiyen onun çektiği yere
doğru gitmiyor, belki de elinden bir kaza çıkmasından korkuyordu.
Yapmazdı ama annem başlı başına ağır tahrik unsuruydu.
İnsanın sinirlerini etinden ayırır gibi sıdkını sıyırıyordu
babamın. Ama adam asla gık demiyordu. Doğrusunu
söylemek gerekirse, babam annemden korkuyordu. Herkesin
korktuğu gibi...
En küçük bendim. Benden önce üç çocuk evlendir88
mişlerdi. Bu telaştan sıkılırlar ve beni kime olsa verirler diye
düşünüyordum ama yanıldım.
Annemlerle oturduğumuz evin tüm tesisat işlerine bakan
ve babamın her zaman maharetini çok takdir ettiği, ancak
herkesin Ayla Hanım dediği anneme Ayla Yenge demeyi tercih
eden ve dolayısıyla annemin sinirlerini tepesine çıkaran
güzeller güzeli İsmail'im; ilk mülakatta elendi. Annemin karan
kesindi, İsmail’e kibarca kapıyı gösterdi. İsmail de “Senin
kafan rahat olsun Ayla Yenge, evlenmeyiz” dedi ve çıktı
gitti. İsmail’in bu sözü annemin laneti olacak, annemin kafası
hiç rahat etmeyecekti.
Benim içinse, eğer İsmail’le olmayacaksam kiminle evleneceğim
zaten mühim değildi. Ver oradan bir çorap yaaa, ayağımı
sıcak tutsun yeter, diyerek çorap eşi seçer gibi, eş seçtim
kendime. Severim belki ileride dedim ama hiç ilerleyemedim.
Gerçek hayattan esinlenmiş etkileyici bir öykü…
Annem, evi, babamı ve bizi terk ettiğinde ben altı yaşında, abim sekiz yaşındaydı. Annemin babamı terk etmesini o yaşta bile anlamıştım da, bizi terk etmesini anlamamıştım. Anne çocuklarını terk eder miydi?
Babam, annemi döverdi. Babam beni, abimi döverdi. Ben o yaşlarda babalar döver diye biliyordum. Babalar döver…
Anneler olmayınca, evlerin
Bu okula yalnız olmayı hayatımın merkezine alarak gelmiştim. Sevginin ve sevilmenin insanı zayıf düşürdüğüne dair güçlü bir inancım vardı. Çünkü sevgi, hangi türde olursa olsun, bana hiçbir zaman acıdan öte bir şey geturinemişti. Ancak Drystan, bu fikrimi yavaş yavaş yıkmıştı. Bana sevmenin zayıflık olmadığını, beni daha güçlü göstermişti. Yutkundum, evlenme teklifini kabul edersem, şu ana kadar kaldırdığım birçok kalkanımı parçalayacağımı biliyordum. Yıllardır kendime tembihlediğim onlarca sözü, yüzlerce gerçeği ve binlerce ihtimali silip atacaktım. Ancak hiç kimse bana Drystan gibi hissettirmemiş, aile hissi yaşatmamıştı. Kimse bana annemin ve ağabeyimin sevgisini bu kadar hatırlatmamıştı. İyileştirici bir sevgiydi onunki. Zayıf düşüren değil, güçlü kılan türden bir sevgi.
Gölge Prens'in gözlerinde umut görüyordum. Koşulsuz sevgi, bir yuva hissi. Her şeyin yoluna gireceğine ikna eden umut dolu bakışların hemen ardında gördüğüm şey güvendi aynı zamanda.
Sayfa 413Kitabı okudu
Bazı Sözler
Annemin bir sözü vardı derdi ki ağır sözlerin yanında hafif kalma! yaşadıkça anlam kazanan baktıkça yeniden yorumladığım bir sözdü bu,demekteydi ki "ağır söz söyleyeceksen sorumluluğunu al ,ağır söz işiteceksen de kalbini güçlendir" demekti annem de biliyordu büyüyünce buna ihtiyacım olacağını...
Bir Moscarda, Bin Moscarda, Hiç Moscarda
Her ne kadar son zamanlarda -her durumda olduğu gibi- işin ticari boyutundan ötürü olsa da böyle bir günün varlığının bilinmesi ve kutlanması beni bir kadın olarak mutlu ediyor. Nasıl adım atarken iki ayağın dengesine ihtiyaç duyuyorsak aynı durumun toplumun ilerleyişinde de söz konusu olduğunu düşünüyorum. Adaletli ve dengeli bir düzen içinde her
Oysa, annemin sözü ' Hayırli günlere kalasin' bir ömre sığdırılan latifeydi, sözlü zarafetti, belki de hayata hazırlayan hediyeydi. Böyle bir iltigatin karşısında ezilmek elzemdi.. Elbette ki; bu söze karşılık ' ne kadar seviyorsun?' dendiğinde, vereceğin cevap ' dünyalar kadar' sözü olacaktır. Vereceğim cevap yeter mi sana, yapılan İzzet ve ikram için...
Kadir Yavuz/Köprü
Bütün günahkârlar
cehenneme gidecekmiş
yalan
Arkadaşım Sarkis
uçurtmamı yırtığından beri
uğramaz oldu evimize
cehennem yukarıdaymış,
yalan
Gökte bir şey yok
bazı bulut ve güneş
bazı ay ve yıldızlar görünür
gecelerde
Yalan hepsi
yalan söyler hepsi de
sadece annemin sözüne inanırım ben
hiç yalan konuşmaz annem
ve her gün aynı sözü söyler :
CEHENNEM EVİMİZ OĞUL.
