SAÇLARIN VAR MI SENİN?
youtube.com/watch?v=rsUwajV...
Hastane odaları hep küçüktü. İçine beş yatak sığsa da küçüktü, binadaki en büyük oda olsa da küçüktü.
Hele duvarlar bir bir üstüne yürüdü mü insanın, karınca yuvasından da küçüktü, ağaç kovuğundan da küçüktü.
Bilinçli bir yalnız bırakılışın çıldırtan safhasında, belki de
psikanalist yaklaşım kendini bilişselci davranışçılara karşı savunurken der ki; her gün insan zihni ve bilişi hakkında sinirbilim açıklamaları hızla devam ederken ve bilince ait bilgilerin yetersizliğinin bile her gün daha fazla farkına varıyorken, yani temelde eksik olan farkındalıkta bile eksikken ve yenileniyorken, nasıl olur da birinin şu anki duygu durumunu toparlıyor olmanın anı kurtarmaktan ileri gideceğini söyleyebiliriz? yapamayız çünkü biliyor olmaktan korkar bir şekilde tasarlandık ya da yontulduk. biliyor olmanın ızdırabı psikanalist yaklaşımla ikiye üçe katlandı. psikanalist yaklaşım der ki; bütünüyle biliyor olmaya yaklaşacaksın, en azından kıyısında duracaksın ama şunu unutma ki mutlu olmak yanılgısına asla ulaşamayacaksın. bunun yanında herhangi bir depresyon tedavisinde seni mutsuz eden bilişleri yakalayıp duygu durumunu düzenleme görevini gören bilişsel davranışçı terapi ise duygu durumunu tekrar yapılandırıp bunu davranış bazından tedavi ediyor. nedenleri önemlidir ama ondan çok daha önemli olan, o an mutsuz olman diyor.
