Antoine de Saint-Exupery
- "Biliyor musun? Insan acı çektiğinde, güneşin batışını başka türlü sever."
- “Sana hayranım” dedi küçük prens, hafifçe omuz silkerek.
“Ama, bu seni neden bu kadar ilgilendirsin ki .?” - "bir şeyi anlamaya çalışırken neyi dikkate almam gerektiğini bilmiyordum. sözlere değil, yapılanlara bakmalıydım. güzel kokularıyla beni öyle büyülemişti ki... ondan uzaklaşmamalıydım. onun bana yaptığı o küçük numaraların arkasında yatan sevgiyi anlamalıydım. çiçekler çok tutarsız oluyorlar. ama onu nasıl sevmem gerektiğini bilemeyecek kadar küçüktüm."
- Aslında ne istediğini bilen sadece çocuklardır...
Kitabın öyle geniş bir hayal penceresi var ki ister istemez yıldızlarda Küçük Prens'in kahkahasını ararken buluyorsunuz kendinizi. Ya da koyunun çiçeği yiyip yemediğini merak ediyorsunuz... Sizi evcilleştiren çiçekleri ve sizin evcilleştirdiklerinizi hatırlıyorsunuz ve onların neden herkes gibi olmadığını anlıyorsunuz... Birkaç saatliğine çocuklar kadar mantıklı oluyorsunuz.
Bence bu kitap çocuklardan ziyade yetişkinlerin başucu kitabı olmalı... - "O halde, sen kendi kendini yargılayacaksın. Bu çok zordur. Kendini yargılamak bir başkasını yargılamaktan çok daha zordur. Eğer kendini iyi bir şekilde yargılamayı başarırsan bu, senin gerçek bir bilge olduğunu gösterir."
Sayfa 53 - Pupa Yayınları - "Ama gözler gerçeği görmez ki. Yüreğiyle aramalı insan.. "
- Peki, insanlar nerde?” dedi küçük prens. ” İnsan kendisini çölde çok yalnız hissediyor.’’ ‘’İnsanların içinde de öyle hissedersin’’ dedi yılan. ”Arada pek fark yoktur.”
29.577 okunma
29.577 okunma
29.577 okunma
29.577 okunma
29.577 okunma