Peri kızları, kanatlarıyla sırtını okşayarak, ''Ape Musa, hüzünlü ve yaralı amca, daha bitmedi... hattâ her şey şimdi başlıyor... ölümsüzlük bitmeyen bir coşku selidir.''
Musa Anteri yirmi üç yaşlarındayken tanıdım.
...
O, çekmiş, acılar yaşamış, zulümler görmüş, zulme, acılara, aşağılamalara yenilmemiş bir halktandı. Yenilmemişliğin, boyun eğmemişliğin aydınlığını, onurunu taşıyordu. Ermiş kişiliği, boyun eğmemişliğin büyük onur payından kaynaklanıyordu. Halkının kültürüne inanıyordu. Bu kültürün dünya kültürüne katkısı olacağına da inanıyordu. Hiçbir zaman ırkçı olmadı. "Ape Musa..." Kürtler ona hep "Musa Amca" derlerdi. Yumuşak huylu bir kişiydi.
Bu çıkmazdan kurtulacağız. Çünkü ben bu ülkenin Musa Anterlerine çok güveniyorum. Türk olsun, Kürt olsun, kim olursa olsun; yaşasın Musa Anterler, Ape Musalar...