“Üşüyorsun çünkü yalnızsın; hiçbir insanın yakınlığı, içinde yanan ateşi alevlendirmiyor. Hastasın çünkü duyguların en güzeli, insana bahşedilmiş olan en yüksek ve en tatlı duygu senden uzakta. Aptalsın çünkü o kadar acı çekmene rağmen yine de o duyguyu çağırmayacak ya da seni beklediği yere doğru bir adım bile atmayacaksın.”
Sayfa 288