Üşüyorsun,hastasın,aptalsın
Üşüyorsun; çünkü yalnızsın, içinde gömülü duran ateşi hiçbir insanın yakınlığı alevlendirmiyor. Hastasın; çünkü duyguların en güzeli, insanoğluna bağışlanan en tatlı, en yüce duygu senden uzak duruyor. Aptalsın; çünkü onca acı çekerken gene de mutluluğu yanına çağırmaktan kaçınıyorsun; onun seni beklediği yere doğru bir adım atmaya bile yanaşmıyorsun.”
Ah, ne tatlı, ne mübarek bir aptalsın sen!
Sayfa 178 - Türkiye iş Bankası Kültür Yayınları/12.BasımKitabı okudu
"Üşüyorsun, hastasın, aptalsın!"
"Kanıtla!"
"Birkaç sözcük yeter buna: Üşüyorsun; çünkü yalnızsın, içinde gömülü duran ateşi hiçbir insanın yakınlığı alevlendirmiyor. Hastasın; çünkü duyguların en güzeli, insanoğluna bağışlanan en tatlı, en yüce duygu senden uzak duruyor. Aptalsın; çünkü onca acı çekerken gene de mutluluğu yanına çağırmaktan kaçınıyorsun; onun seni beklediği yere doğru bir adım atmaya bile yanaşmıyorsun."
Sayfa 277Kitabı okudu
"Üşüyorsun; çünkü yalnızsın,içinde gömülü duran ateşi hiçbir insanın yakınlığı alevlendirmiyor. Hastasın; çünkü duyguların en güzeli,insanoğluna bağışlanan en tatlı,en yüce duygu senden uzak duruyor. Aptalsın; çünkü onca acı çekerken gene de mutluluğu yanına çağırmaktan kaçınıyorsun; onu seni beklediği yere doğru bir adım atmaya bile yanaşmıyorsun."
Aynanın karşısına geçip; çocukları sevdiğimi, kitaplarımı sevdiğimi, oturduğum dördüncü sırayı sevdiğimi, eğlenceli olduğumu, hoşlandığım kişiye karşı hislerimi unutmak ve "Sen bir aptalsın!" diye bağırmak istiyorum.
Çünkü biliyorum ki; ben bir aptalım.