Göçmenlerin iki kalbi vardır diyor Ali Ayçil.
Biri ülkesinde atarak ilerler. Diğeri geldiği yerde.
İki kalp iki çocuk gibi en kısa mesafeden birbirine sarılıp ağlamak ister. Dünyanın en gözü yaşlı hipotenüsü oluşur böylece. Kalp körleri ise bin kalp de taşısalar bir araya gelip kavuşamazlar. Hep paralel. Hep teğet. Hep bekleyen iki nokta.