Birbirimize nasıl bakacağımız bilmediğimiz için. Hiçbirimiz basit, yalınkat görmüyoruz kendimizi de, başkalarını da. Kendimizde ve onlarda olmayan nitelikleri yakıştırarak bakıyoruz. Sonra bir gün gerçekte karşılaşınca düş kırıklığı… bundan dağılıyoruz.
Sayfa 100Kitabı okuyor
Aslında hepimiz dağılıp gideceğiz, dedim, sen de, ben de, hepimiz. Hiçbirimiz kendimize ait yerlerde gezinmiyoruz.
Sayfa 100Kitabı okuyor
Nasıl geldim buraya, anlayamadım. Tıpkı hâlâ onu anlayamadığım gibi.
Sayfa 99Kitabı okuyor
Oysa basit biriyim. Sense her şeyi gözünde büyütüyorsun. Olduğu gibi göremiyorsun, büyüteçle bakıyorsun.
Sayfa 99Kitabı okuyor
Kendi eserin karşısında bile ne kadar cılızsın, önemsiz ve yeniksin.
Sayfa 97Kitabı okuyor
Kendimi bir nokta kadar hiç olarak gördüm. Bu durmadan akan, yürüyüp kaybolup giden girdap içinde, bu korkunç çağıltıda bir damla su gibi. Yalnız kendimi değil, yaptıklarımı da, yapmayı tasarladıklarımı da. Her şeyi. Bu akıp giden insan yığınını, tek tek her biri önemsiz bir vesile olan şu insanları… bir arada oluşlarının insancı verdiği ağırlık korkunç.
Sayfa 97Kitabı okuyor