Kader bu,her şeyin yazılı olduğu bir kitap var, her şeyin bir vakti saati var.
Köprü kuruyorum,senden bana uzanan,benden sana uzanan,bir nefeste kapansın aramızdaki mesafe diye.
Aşkın kaşla gözle ne ilgisi var ki zaten, mesele bundan çok daha büyük,
kalp kalbi görüyor, kalp kalbi seviyor..
Kendi halimdeyim ben uzun zamandır, kendi dediysem inanma,
hiç kendimde değilim ben aslında..
...bu devirde kimse kimseye aklın başında mı, kalbin yerinde mi, senin insanlığını başkalarından ayıran bir ruhun var mı diye sormuyor, bir ömür başkasının varlığında geçiriyorsun da "senin aslın nerede?" diye soran olmuyor, mevzu yaşamaksa bu devir kötü bir devir...
Bir zaman göremeyince sevdiğinin yüzünü unutayazıyor insan ama biliyor musun kalbinden hiçbir şey eksiltmiyor bu körleşme, aksine kalbinde tuttuğu yeri daha da derinleştiriyor.
İnan bana dostum, karanlığın gösterdiklerini dünyanın hiçbir ışığı gösteremez insana...
Sürekli yutkunuyordu içine sığmayan yangınları söndürebilmek için.
Ve insan, her şeyin tam yarısıdır. Ve şimdi tam sırasıdır yarım cümlelerle cenklere tutuşmanın.
Oysa gerçek, ayrıntıların içine gizliyor kendini.
Sayfa 20
