Unutulmuş birçok şey vardı ağlamasını gerektiren.
"Ben, Bağdat'taki asmadan yemem gereken üzümü yedim,gidiyorum, hadi sen sağlıcakla kal." (Takkeci İbrahim)
Sayfa 48
Sen neyin , hangi durumun muhakemesini yapmak üzere mola verdin? Yani o otobüsü boşuna mı kaçırdın? Arkasından boşuna mı, üstelik ukalaca el salladın? Sen kendini ne sandın? Ne sanıyorsun? Sen, yolunu yitirmiş, şaşkın bir yolcudan başka nesin ki!
Sayfa 45
Yuvamın nerde olduğunu bilmesem de, hatta yuva diye neye denildiğini bilmesem de.. Öyle ya ,nerdeydi yuvam benim? Bir kere daha gene aynı kör nokta:arkada bıraktığım yer mi yuvamdı benim,önümdeki menzil mi ?
Sayfa 31
Oysa bu işlerin adamı olmadığını, hiçbir zaman da olamayacağını biliyordu. İyi ama ne işe yarardı kendisi? Neyin adamıydı?