Bir şeyler yıkılmış, yıkılıştan sonra sessizlik başlamıştı. Sana artık köhne gelen bir kente gelmiş, yaşamının geçtiği yerlerde dolaşmaya başlamıştın. Yıkıntı, boşluk... İçini kökten sarsan yitirmişlik duygusu. Nedensiz bir yere çarpma, düşüş. Hiçleşme.
Sayfa 13Kitabı okudu
Hiçbir şey hiçbir yere ulaşmıyor. Bu yüzden rahat bırakman gerekiyor kendini.
Sayfa 37Kitabı okudu
Neydi yazarak anlatmak istediğin? Belki sadece mevsimlerdi, bu ülkede sonbahardan başlayarak, ilkbahara kadar yaşanamayan gündüzlerdi. Yaz boyunca süren var olmayan gecelerdi.
Sayfa 35Kitabı okudu
Yitirilmiş bir şey vardı, artık hiç ele geçirilemeyecek bir şey. Bu eksikliği hep içinde taşıdın.
Sayfa 33Kitabı okudu
Düşünülecek bir şey kalmamış ya da pek çok düşünülecek şey varmış gibi…
Devam eden sadece çürümeydi. Burada insan neye tutunabilirdi? Aşka mı? Gülünçtü. Tutunmak istediğin herşey acı bir kahkahaya dönüşüyordu.
Sayfa 12Kitabı okudu