Yetmiş dokuz yıl sazıyla
Yaşadı iç içe Veysel
Dolaştı bütün yurdunu
Bir uçtan bir uca Veysel
Gördü aşkın her katını
Tattı söz saltanatını
Bir ozanlık anıtını
Döktü hece hece Veysel
Yedisinden beri kördü
Ne ağaç, ne çiçek gördü
Yaşadı bütün bir ömrü
Baştan başa gece Veysel
İnanmıştı o bir kere
Bir gün küsmedi kadere
Yazık! Yenildi kansere
Göçüp gitti koca Veysel
Veysel adı ölmez yaşar
Anılır mahşere kadar
Bu gün onun yolundalar
Nice ümit nice Veysel