"Her sevinç, önce bir acı habercisiyle gelirdi. Her müjde, önce acı ile uyandırırdı insanı gafletten. Acılara değil acıların sonucuna bakmak gerek."
... +12
"Anladım, aşk gözde değil ruhta, kelamda değil sükûttaymış. Onun için gözün aşkı nefsin haylazlığı, kalbim aşkı Rabbin yakınlığıymış."
Sayfa 77Kitabı okuyor
"Bela yağmur gibi gökten yağsa
Başını onun altında tutmanın adıdır aşk."
Üşüyordum...
Yorgun bedenimde tenim,
gözlerimde uyku,
kalbimde merhamet,
ruhumda yalnızlık üşüyordu...
Sayfa 130Kitabı okudu
Aşk, kainatın yaratılış mayasıydı. Bu maya insanda tevhid (birlik) olarak kalbe yansımıştı. Onun için kalp, aşk dendiğinde Bir'i isterdi. Kalp, aşkı hep Bir'i ile yaşardı.
Kalp, aşk sırrındaki kimyasını belirlemişti:
"Aşk, birlik fermanıydı."
Sayfa 66Kitabı okudu
Aşk neydi? Eylem mi, sükün mu, yoksa nefsin kalp kıyılarındaki çırpınışları mı?
Sayfa 65Kitabı okudu