"Daha öteye gidemiyorum!’ diye inliyor insan, Rab ‘gidebilirsin!’ diye cevap veriyor. ‘Parçalanacağım’ diye inliyor da insan, ‘Parçalan’ diye buyuruyor Rab.”
Domencio Kardeş güldü. ''Tanrı kuzusu'' dedi, ''elimde olaydı tanrının arslanı olurdum. Arslanlarla kuzular bir arada yaşayamazlar; Allahaısmarladık!''
Sayfa 189 - İz YayıncılıkKitabı okuyor
Apaçık zihnimde olanı söylersem, beni bağışlarsın umarım; sevgi konusunda her şeyi biliyorsun, ama yetmez bu. Nefretin de Tanrıdan geldiğini öğrenmen gerek, o da Rabbin hizmetinde. Bu gibi zamanlarda, dünyanın bu düşmüş durumunda, nefret sevgiden daha çok işine geliyor.''
Sayfa 189 - İz YayıncılıkKitabı okuyor
''Francesco Kardeş, hayatı çiftlerin aşk türküleri söyleyerek kolkola dolaştıkları bir gezinti yeri mi sanırsın? Hayat savaştır, alın teridir, şiddettir! Güneş yükseldi mi ne duruyorsun, kalk! Su içmek mi istiyorsun, kolunu sıva, kuyu aç, kötüyü kovmak mı istiyorsun, kötülük edenlerin kafasının ortasına indir; öldüğün zaman da yanına baltanı al ki, Cennete girmek istiyorsan, kapısını kırarsın.
Sayfa 188 - İz YayıncılıkKitabı okuyor
''İnsan yaradılışı kötüdür, kurnazdır, şeytansıdır,'' diye bağırdı beyaz hırkalı adam.'' ''sözünü ettiğin incelik yetmez; kuvvet gereklidir.
Sayfa 188 - İz YayıncılıkKitabı okuyor
''Demek istediğim şu, Leo Kardeş; Üç çeşit dua vardır.''
''Birincisi: 'Rabbim, eğ beni, yoksa çürüyeceğim.'
''İkincisi; 'Rabbim, fazla eğme beni, yoksa kırılacağım'
''Üçüncüsü, Leo kardeş, bizim duamız: 'Rabbim, eğ beni, eğ kırılıncaya dek!' Üç çeşit dua olduğu gibi, üç çeşit de insan vardır. Kafana iyi, sok titremeyi bırak...
Sayfa 182 - İz YayıncılıkKitabı okuyor
Ruh imkânsızı başarabilir.''
Sayfa 182 - İz YayıncılıkKitabı okuyor
''Yeter'' diye bağırdı, ayağa sıçrayıp. ''Küstahlığın da haddi hesabı yok, alçak gönüllülüğün de. İçinde Tanrı ile şeytan boğuşuyor; sen de pekâlâ biliyorsun bunu.''
Sayfa 181 - İz YayıncılıkKitabı okuyor
''Bir badem ağacı, kış ortasında çiçeklerle donanmıştı, çevresindeki bütün ağaçlar, onu alaya almağa başladılar, 'Ne küstahlık!' diye çığırdılar, ' bu ne kendini beğenmişlik! Bakın hele, kendi başına baharı getirebileceğine inanıyor!'' Badem ağacının çiçekleri utancından kızardı, 'Bağışlayın, hemşerilerim benim,' dedi ağaç 'Yemin ederim ki, ben çiçek açmak istemedim, ama birden gönlümde ılık bir bahar meltemi duydum.''
Sayfa 181 - İz YayıncılıkKitabı okuyor
İmkânsızı arayan, hayal görenlere güvenim yoktur:
Sayfa 180 - İz YayıncılıkKitabı okuyor