"Bu ani manevrayla, bir an için bütün iç dengem altüst oldu. Çevremi saran her istikâmet süratle anlamsızlaştı. Sokaklarda yaşayan evsiz ve amaçsız bir adam için olduğu gibi, gidebileceğim her yön eşdeğerdi. Hiçbir yolun sonunda hiçbir şey yoktu. Her yer dünyaydı. Başka hiçbir alt başlık yoktu. Çakılıp kaldığım yerden, çevremdeki herkesin kendinden emin adımlarla bir tarafa doğru ilerlediğini fark ettim. Hepsinin varmayı hedeflediği bir nokta vardı. Dünyanın yüzeyinde seğirten amaçlı parazitler..."
İletişim YayınlarıKitabı okudu
“Ev dışında kapısından içeri girebileceğim hiçbir yer yoktu.”
İletişim YayınlarıKitabı okudu
"“Filtre kahve lütfen” dedim. Sesim bir tuhaf çıkmıştı. Başka birinin sesi gibi... Yüzünü bilmediğim fakat sesine aşina olduğum bir dublaj sanatçısı tarafından özensizce seslendirilmiştim sanki. Son zamanlarda, ne zaman ağzımı açsam bu uğursuz duyguya kapılıyordum. Özellikle de tanımadığım birilerine bir şey söylerken... Kendimden çıkmasını hayal ettiğim sesle, çıkan ses birbirini tutmuyordu. Hayal ettiğim ses daha yumuşak, daha ılımlı, daha dinlendirici, daha güzeldi. Çıkan ses sivri, huzursuz, yorucu, sinsi ve en kötüsü yabancıydı. Tiksintiyle öksürerek boğazımı temizledim."
İletişim YayınlarıKitabı okudu
"Kalabalıksa denetimsizlikti. Denetimsizliği seviyordu. Kalabalığı sevmiyordu yine de. Kalabalık enerjisini emiyordu. İçinde çok insan olan her yer onu dışlıyordu."
İletişim YayınlarıKitabı okudu
Boşluk
Topuklarından başlıyor at ölmeye..
Kuyu demem,
Züleyha kıskanır.
Apartman boşluğu bir yalnızlık...
Sayfa 39
"inşaat halinde bir bina düşün," dedim. "ve ben de kendimi onun çatısından aşağı atarak intihar etmeye karar vermiş olayım. eğer merdivenlerin parmaklıkları henüz inşa edilmemişse, inan bana, basamakları apartman boşluğu tarafından değil, duvar tarafından tırmanırım. hiçkimse ölene kadar ölüme hazır değildir."
Sayfa 66 - iletişim yayınlarıKitabı okudu
