"...Bizim oralarda da vardı meyve ağaçları, ama kimse bakmayı, budamayı akıl etmezdi. Kendi kendine büyürlerdi. Ne verebilirlerse verir, sonra kururlardı. Ağaçlarımız da insanlarımıza benziyordu..."
Sayfa 53
Bana öyle gelirdi ki şu köyün evlerini, sokaklarını ip çekip yeniden kuralım, insanların kafası değişiverecek. Bu eğri büğrülük, bu plansızlık insanların kafasını bulandırmış, dolaştırmış. Göremez, anlayamaz etmiş. İyiyi kötüden ayırt edemez olmuşlar. Yılanın deri değiştirmesi gibi insanımızı bu ilkellikten birden alıp çıkarmak gerekiyor.
Bölgedeki köylerin çoğu orman kıyısında, orman içinde kurulmuştu. Özellikle Sivas iline hudut olan Dumanlı dağlarına yaslanmış köylerimiz gürgen, çam, meşe ormanları ile çevrili idi. Ekilir toprakların azlığı, nüfusun gittikçe artması gözle görülür hızda orman bozumunu getiriyordu. Köylere giderken atımın üstünde hemen her gün görürdüm, habire
Köy Enstitüleri
Bunu 1000 kişi hep bir ağızdan söylerdik, inanırdık...Milletin efendisi olacaktı köylü...Ne kadar aidanmışız.Ah...ah...Ne kadar aldanmışız!.. Talip APAYDIN
Sayfa 100Kitabı okudu
Aşk İklimi
On sekiz yaşın nisan günleri
Dünya bir kızın gözlerinden ibaret
Hayat bir tas su içimi
Ne zaman oldu aklımda yoktu
Yağmurlar yağdı hatırladım
Yayıldı içime aşk iklimi
Toprak kokusu bumuydu
Böyle miydi benim insanlarım
Ben hiç yoruldum mu severken
Ah bu uzak ses kimin
Şüphesiz olmasın şimdi bile
Düşünüp ardına gidebilirim
Talip Apaydın
Sayfa 138Kitabı okudu
Aylardan nisan loo
Dağ taş insan loo
Kar yağar yağmur yağar
Çıplak etimize...
Bin yıldır birikti acımız
Zor taşır artık dünyamız...
Talip Apaydın
